سکونتگاههای بومی و توسعه شهری پایدار

در این مقاله به بررسی اهمیت سکونتگاههای بومی در چارچوب توسعه شهری پایدار می پردازد. سکونتگاههای بومی به عنوان میراثی غنی از تعامل انسان با طبیعت و محیط پیرامون خود، دارای الگوهایی هستند که از منظر پایداری اجتماعی، اقتصادی و محیطی حائز اهمیت ویژه ای می باشند. در این مقاله، ضمن تحلیل ویژگیهای معماری بومی و شیوه های بهره برداری بهینه از منابع طبیعی، راهکارهایی برای ادغام این الگوها در فرآیند توسعه شهری پایدار ارائه می کنیم. هدف اصلی، ارتقاء کیفیت زندگی شهری با استفاده از دانش بومی و بهره گیری از مفاهیم نوین توسعه پایدار است.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه ، بومی ، توسعه شهری ، پایدار ، الگو ، معماری ، کیفیت زندگی