اپی ژنتیک و نقش آن در درمان سرطان با بررسی تغییرات ژنتیکی بدون تغییر در توالی DNA و اصلاح الگوهای بیان ژن به عنوان رویکردی نوین در درمان بیماری ها
محل انتشار: هفتمین همایش بین المللی زیست شناسی و علوم زمین
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 145
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
BIOLOGY07_138
تاریخ نمایه سازی: 18 فروردین 1404
چکیده مقاله:
اپی ژنتیک، مطالعه تغییرات ژنتیکی در بیان ژن ها بدون تغییر توالی DNA، به عنوان یک حوزه نوظهور در زیست شناسی، امیدهای تازه ای برای درک بهتر و درمان موثرتر سرطان ایجاد کرده است. درمان های سنتی سرطان، مانند شیمی درمانی و پرتودرمانی، اغلب با عوارض جانبی جدی همراه هستند و ممکن است در برخی موارد، به دلیل مقاومت سلول های سرطانی، کارایی الزم را نداشته باشند. هدف از این مقاله، بررسی نقش اپی ژنتیک در ایجاد و پیشرفت سرطان، مکانیسم های اپی ژنتیکی اصلی، و رویکردهای درمانی اپی ژنتیکی نوین در درمان این بیماری است. سلول های سرطانی اغلب دارای الگوهای اپی ژنتیکی غیرطبیعی هستند که می توانند باعث فعال شدن ژن های تومورزا، خاموش شدن ژن های سرکوبگر تومور، افزایش ناپایداری ژنومی، اختلال در تمایز سلولی و افزایش مقاومت به درمان شوند. داروهای اپی ژنتیکی، مانند مهارکننده های متیل ترانسفراز DNA (DNMTi) و مهارکننده های هیستون داستیالز (HDACi)، می توانند با هدف قرار دادن مکانیسم های اپی ژنتیکی، الگوهای بیان ژن را در سلول های سرطانی تغییر دهند. علاوه بر این، تکنولوژی CRISPR-Cas ۹ می تواند برای ویرایش ژنوم و هدف قرار دادن مکانیسم های اپی ژنتیکی در سلول های سرطانی استفاده شود. بررسی عوامل محیطی و سبک زندگی به عنوان عوامل موثر بر تغییرات اپی ژنتیکی و تاثیر آن ها بر خطر ابتلا به سرطان نیز از دیگر جنبه های مورد بحث در این مقاله است. این مقاله همچنین چالش ها و چشم اندازهای آینده درمان های اپی ژنتیکی در سرطان را بررسی می کند و بر تحقیقات نوین در این زمینه، از جمله شناسایی نشانگرهای زیستی اپی ژنتیکی برای تشخیص زودهنگام سرطان و توسعه داروهای اپی ژنتیکی جدید با سمیت کمتر و اختصاصیت بیشتر، تمرکز دارد. مطالعه نقش رژیم غذایی، فعالیت بدنی، و عوامل محیطی در تنظیم اپی ژنتیک و پیشگیری از سرطان، به همراه بررسی کاربرد میکرو RNA ها به عنوان ابزاری برای هدف قرار دادن ژن های تومورزا، از جمله موارد تکمیلی مطرح شده در این چکیده است. در نهایت، این مقاله تاکید می کند که اپی ژنتیک پتانسیل بالایی برای بهبود نتایج بالینی در بیماران مبتلا به سرطان دارد و با توسعه درمان های موثرتر و اختصاصی تر، می تواند نقش مهمی در مبارزه با این بیماری ایفا کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مریم ندیمی
دانشجوی دکتری میکروبیولوژی، گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسالم ی، ایران.