اثر بخشی درمان شناختی رفتاری فرایند مدار PBT بر بهزیستی روانی و تاب آوری دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرسنندج

هدف از پژوهش حاضر اثر بخشی درمان شناختی رفتاری فرایند مدار PBT بر بهزیستی روانی و تاب آوری دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرسنندج می باشد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی است که به این معنی است که در آن از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و گزینش تصادفی استفاده شده است. در این طرح، دو گروه کنترل و آزمایش تشکیل می شوند. پیش از شروع پژوهش، از هر دو گروه برای سنجش بهزیستی روانی و تاب آوری پیش آزمون گرفته می شود. گروه آزمایش در ده جلسه، هر جلسه یک ساعت در طی ده هفته متوالی تحت آموزش فعال سازی رفتاری قرار می گیرد. در پایان دوره آموزش، پس آزمون در مورد هر دو گروه اجرا می شود و نتایج مقایسه و بررسی می شود تا نتایج حاصل از این آموزش فعال سازی رفتاری در گروه آزمایش با گروه کنترل مقایسه شود. این روش نیمه آزمایشی به پژوهشگر امکان می دهد که بهزیستی روانی و تاب آوری در گروه آزمایش را در مقایسه با گروه کنترل بررسی کند و تاثیر آموزش فعال سازی رفتاری را بر این متغیرها اندازه گیری کند. جامعه مورد مطالعه دانش آموزان دختر مقطع دوم متوسطه مدرسه امام سجاد (ع) شهرستان سنندج می باشند.روش نمونه گیری دردسترس بوده که از پرسشنامه بهزیستی و تاب آوری جهت غربالگری استفاده شده است که در نهایت ۳۰ نفر دانش آموز دختر متوسطه دوم را از مدرسه دخترانه امام سجاد (ع) انتخاب نمودیم که سپس با استفاده از گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند . یافته های پژوهش حاضر نشان داد که درمان شناختی رفتاری فرایند مدار PBT بر بهزیستی روانی دانش آموزان مقطع متوسطه شهرسنندج اثربخش است و همچنین نشان داد که درمان شناختی رفتاری فرایند مدار PBT بر تاب آوری دانش آموزان مقطع متوسطه شهرسنندج اثربخش است

کلیدواژه ها:

فرایند مدار PBT ، بهزیستی روانی ، تاب آوری ، دانش آموزان