مروری بر پراکنش و فراوانی پلانکتونی در راستای امکان سنجی آبزی پروری در رودخانه سیستان و خروجی چاه نیمه ها

مطالعات پلانکتونی در راستای استعدادیابی آبزی پروری در رودخانه سیستان و خروجی چاه نیمه ها در سال ۱۳۹۴ نشان داد، که پلانکتون این رودخانه درمجموع ازفراوانی و تنوع کمی برخورداراست. برای نمونه برداری فیتوپلانکتونی از هر ایستگاه یک لیتر آب بدون عبور از تورپلانکتون وجهت نمونه برداری زوپلانکتونی نیز ۳۰ لیتر آب را توسط تور زوپلانکتون گیر دستی (آپشتین نت) با مش ۳۰ میکرون فیلترکرده، درنهایت نمونه ها با فرمالین به نسبت ۴ درصد تثبیت وجهت مطالعه به آزمایشگاه منتقل شدند. در بررسی های فیتوپلانکتونی درمجموع ۶ شاخه و ۳۲ جنس فیتوپلانکتونی شناسایی شده که بیشترین جنس های مشاهده شده مربوط به شاخه Bacillariophyta می باشد، مهم ترین جنس های این شاخه عبارت از Navicula, Synedra و Nitzschia بودند. این شاخه حدود ۹۱ درصد فراوانی سالانه فیتوپلانکتونی این رودخانه را دارد. مطالعات نشان دادکه این رودخانه ازنظر زوپلانکتونی فقیر و اکثرا محدود به گونه های ثابت و چسبنده از پروتوزوآ و روتیفرا می باشد. در مطالعات زوپلانکتونی ۶ شاخه و ۱۴ جنس شناسایی گردید، که بیشترین تنوع و فراوانی مربوط به شاخه سیلیوفورا با جنس های غالب Tintinnopsis, Tintinnidium و مژه داران تغییر شکل یافته (Unknown) با حدود ۵۹ درصد فراوانی می باشد. بهره گیری از منابع آبی ازجمله رودخانه ها و استفاده از آن ها در توسعه آبزی پروری امروزه مورد توجه دنیا قرار گرفته است، لذا با توجه به ظرفیت های بالقوه موجود و مطالعات انجام شده در زمینه آبزی پروری و بر اساس نتایج به دست آمده، امکان ارائه طرح هایی برای توسعه آبزی پروری در منطقه وجود دارد.

کلیدواژه ها:

رودخانه سیستان ، زابل ، پراکنش ، فیتوپلانکتون ، زوپلانکتون