بررسی رابطه خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی

هدف از این تحقیق بررسی رابطه خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی است. خودتنظیمی به توانایی فرد برای مدیریت افکار، احساسات، و رفتارهای خود جهت دستیابی به اهداف خاص اشاره دارد. در این پژوهش، تاثیر خودتنظیمی در یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بررسی شده است. روش تحقیق از نوع همبستگی است و ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسش نامه های خودتنظیمی و کارنامه تحصیلی دانش آموزان می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل دانش آموزان پایه های مختلف دوره ابتدایی در مدارس شهر تهران است. نتایج نشان داد که بین خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. دانش آموزانی که دارای مهارت های خودتنظیمی بهتری هستند، توانسته اند در زمینه های مختلف تحصیلی عملکرد بهتری داشته باشند. همچنین، این تحقیق نشان داد که خودتنظیمی به ویژه در مهارت های مدیریت زمان، انگیزه درونی، و تنظیم هدف ها نقش موثری در پیشرفت تحصیلی دارد. این یافته ها می تواند به معلمان و والدین کمک کند تا با تقویت مهارت های خودتنظیمی در دانش آموزان، به ارتقای پیشرفت تحصیلی آن ها کمک کنند.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان ابتدایی ، یادگیری ، مدیریت زمان