بررسی نقش هوش مصنوعی در روان شناسی و علوم تربیتی

هوش مصنوعی بیش از هر چیز بخاطر کمک به ایجاد فرایندهای خودکار و هوشمند شناخته می شود، اما تغییری که در نحوه مواجهه انسان با مشکلات دنیای واقعی و روند حل مسئله ایجاد کرده، بیش از هر چیز دیگری اهمیت دارد. همین باعث شده همه حوزه های دانش و فناوری از جمله علوم انسانی بتوانند از مزایا و ابزارهای آن بهره ببرند. هوش مصنوعی چیزی فراتر از مجموعه ای از معادلات ریاضی است. مهمترین فاکتور در هوش مصنوعی، منطقی است که فراتر از همه این معادلات و الگوریتم ها در جریان است و دقیقا همین فاکتور منجر به حل مسئله می شود. علوم طبیعی و علوم انسانی نیز هر دو محصول تفکر منطقی انسان هستند و بنابراین می توان برای پیشبردشان از هوش مصنوعی استفاده کرد. اما چطور می شود از الگوریتم های ریاضی برای حل موضوعاتی مثل ادبیات، فلسفه، تاریخ یا جامعه شناسی استفاده کرد؟ برای پاسخ به این سوال، ابتدا باید به مفهوم «علوم انسانی دیجیتالی» بپردازیم. مفهومی که سابقه آن به دهه ۱۹۳۰ میلادی برمی گردد و شناختش به فهم کاربردهای هوش مصنوعی در علوم اجتماعی و انسانی کمک می کند. با توجه به تفاسیر موجود در این پژوهش به بررسی نقش هوش مصنوعی در روان شناسی و علوم تربیتی پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، روان شناسی ، علوم تربیتی.