منابع شفاهی و کتبی قرآن کریم از دیدگاه خاورشناسان با تاکید بر دیدگاه اقتباس

این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی و با ابزار کتابخانه ای به بررسی منابع شفاهی و کتبی قرآن از دیدگاه خاورشناسان با تاکید بر دیدگاه اقتباس می پردازد. غیر وحیانی بودن منبع قرآن، به ویژه انگاره اقتباس و فراگیری آن از برخی افراد و گروههای اهل کتاب، از همان سالهای نخست نزول قرآن مطرح بوده است. مفسران آیاتی را ناظر به این اتهام مشرکان دانسته اند. برخی از خاورشناسان، منابع شفاهی قرآن را برگرفته از بحیرا (راهب مسیحی)، یهودیان مدینه، یهودیان و مسیحیان مکه، ورقه بن نوفل و... می دانند که با توجه به ویژگی های فرابشری قرآن، هماورد طلبی قرآن و انتقاد قرآن از یهودیان و مسیحیان می توان به بی اساس بودن ادعای آنها پرداخت. در این مقاله، منابع کتبی قرآن ازنگاه خاور شناسان مغرض مانند گلدزیهر یهودی، تامارا سون، اندرو ریپین، یوسف حداد، مونتگمری وات، ریچارد بل، رودی پارت، بروکلمان بررسی و نقد شده است. مستشرقین منصفی مانند توماس کارلایل، مایکل هارات آمریکایی دانشمند مسیحی، جرجی زیدان و موریس بوکای خاورشناس فرانسوی، اعتراف به صداقت پیامبر در نبوتش داشته اند.

کلیدواژه ها:

خاورشناسان ، مستشرقان ، اقتباس ، قرآن ، وحی