امنیت سایبری در زیرساختهای شهری: رویکردهای Zero Trust برای حفاظت از دادههای شهرداری

افزایش وابستگی زیرساختهای شهری به سیستم های دیجیتال، پیچیدگی تهدیدات سایبری را به میزان چشمگیری گسترش داده است. در این پژوهش، مدل امنیتی صفر اعتماد به عنوان رویکردی مبتنی بر اصل عدم اعتماد پیشفرض و کنترل مداوم اعتبارسنجی موجودیت ها، مورد بررسی قرار گرفته است. هدف پژوهش، تحلیل عمیق چالشهای امنیتی در زیرساخت های شهری و بررسی قابلیتهای مدل Zero Trust در کاهش سطح حمله و جلوگیری از نفوذ مهاجمان به سامانه های شهرداری است. در این راستا، روش پژوهش به صورت کتابخانهای و مروری انجام شده و منابع علمی معتبر، مقاالت پژوهشی و گزارش های فنی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتهاند. یافتههای پژوهش نشان می دهند که پیادهسازی مدل امنیتی صفر اعتماد مستلزم ریزبخشی سازی امنیتی، احراز هویت پیوسته، کنترل حداقلی دسترسی و تحلیل بالدرنگ رفتار کاربران است. مدلهای سنتی احراز هویت ایستا که بر اساس موقعیت شبکه ای، مجوزهای دسترسی را تعیین میکنند، باعث افزایش سطح حمله و امکان سوءاستفاده از هویت های سرقتشده می شوند. در مقابل، رویکرد احراز هویت تطبیقی بر اساس ریسک و استفاده از تحلیلهای رفتاری مبتنی بر هوش مصنوعی امکان شناسایی تهدیدات پیشرفته و حمالت داخلی را فراهم میآورند. عالوه بر این، بهره گیری از الگوریتمهای رمزنگاری مقاوم در برابر محاسبات کوانتومی و معمارینقش مه می در کاهش آسیبپذیری های امنیتی دارد. نتیجهگیری کلی پژوهش نشان می دهد که Zero Trust نهتنها یک مدل امنیتی، بلکه یک اکوسیستم جامع است که باید به صورت یکپارچه در تمامی الیههای زیرساخت شهری پیاده سازی شود. اجرای این معماری در سامانه های شهرداری، نیازمند ب ازنگری در مدیریت هویت دیجیتال، تغییر در سیاستهای کنترل دسترسی و به کارگیری تحلیلهای پیشرفته برای تشخیص تهدیدات بالدرنگ است. در نهایت، اتخاذ این رویکرد برای مقابله با حمالت مدرن و افزایش تابآوری امنیتی زیرساخت های شهری، اجتنابناپذیر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

احراز هویت پویا ، تحلیل رفتاری ، زیرساخت شهری ، مدل اعتماد صفر