آب، چالش نادیده گرفته شده در تولید پروتئین حیوانی

با کاهش تدریجی سرانه آب شیرین در دسترس در جهان، توجه به مصارف متنوع این مایع حیات بخش مورد دقت بیشتری قرار گرفت و اصطلاحات جدیدی برای اهمیت بخشی به آن ابداع شد. اصطلاح «آب مجازی» به عنوان مقدار آب مصرف شده برای تولید هر واحد محصول قابل عرضه از جمله آنها است. این اصطلاح به ویژه در کشاورزی به عنوان بالاترین مصرف کننده آب از اهمیت بیشتری برخودار است. دامپروری به عنوان یکی از مهم ترین زیربخشهای کشاورزی به دلیل مصرف آب زیاد در این زمینه بسیار مورد توجه بوده، زیرا به طور معمول برای تولید فراورده های دامی به ویژه تولید پروتئین حیوانی در مقایسه با نوع گیاهی آن میزان مصرف آب مجازی بسیار بالا است. در کشور خشکی مانند ایران توجه به آب مجازی باید با دقت بیشتری مورد توجه قرار گیرد. به دلیل تاثیر منافع بعضی از افراد متنفذ حاکمیتی، تامین بخش قابل توجهی از نیاز به اسیدهای آمینه افراد جامعه به تولید پروتئین حیوانی واگذار شده است، مسیری که با توجه به میزان مصرف آب مجازی برای تولید این محصولات به هیچ عنوان با شرایط آبی کشور همخوانی ندارد. مقاله حاضر ضمن بررسی وضعیت آبی کشور و اهمیت کشاورزی و دامپروری به عنوان پشتوانه امنیت غذایی به لزوم توجه به تصحیح مسیر برای تولید پروتئین حیوانی براساس مقدار مصرف آب مجازی می پردازد.

کلیدواژه ها:

آب مجازی ، کشاورزی ، دامپروری ، امنیت غذایی