رنگ زدایی بی هوازی/تجزیه همزمان رنگ راکتیوبلک- ۵ و حذف کروم شش ظرفیتی از فاضلاب با استفاده از Bacillus cereus strain MS۰۳۸EH و سمیت زدایی محصولات بیولوژیک با استفاده از فرایند UV-C/H۲O۲
محل انتشار: چهارمین همایش ملی مدیریت منابع آب نواحی ساحلی
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 79
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCCLWRM04_096
تاریخ نمایه سازی: 8 فروردین 1404
چکیده مقاله:
حضور رنگ های سنتزی و فلزات سنگین در پساب نساجی یک مشکل جدی می باشد، لذا این ترکیبات باید قبل از تخلیه به محیط زیست با یک روش مناسب تصفیه گردند. تحقیق حاضر با هدف شناسایی یک سویه باکتری با توانایی حذف همزمان رنگ و کروم انجام شد. باکتری Bacillus cereus MS۰۳۸EH قادر به رنگ زدایی ۹۴ درصد از راکتیوبلک-۵ در pH=۷، دمای ۳۵ درجه سانتی گراد و ۴ درصد میزان تلقیح برای غلظت ۹۰۰ میلی گرم بر لیتر رنگ بود. هم چنین راندمان ۹۴ درصد نیز در حضور ۸ گرم بر لیتر از عصاره مخمر مشاهده شد، درحالیکه که منابع کربن اثر قابل توجهی بر راندمان رنگ زدایی نداشتند. لازم به ذکر است که راندمان رنگ زدایی از ۹۴ به ۶۴ درصد در حضور ۰ و ۵۰ گرم بر لیتر نمک کلرید سدیم کاهش یافت. باکتری Bacillus cereus MS۰۳۸EH قادربه حذف همزمان ۹۴ درصد رنگ راکتیوبلک-۵ و ۸۷ درصد از کروم شش ظرفیتی در بازه زمانی ۳۶ ساعت بود. نتایج کروماتوگرافی گازی-طیف سنج جرمی و طیف سنج مادون قرمز تبدیل فوریه نشان داد که راکتیوبلک-۵ به ترکیبات با وزن مولکولی کم و بدون باند آزو تبدیل شده است. نتایج تست سمیت گیاهی نشان داد که محلول رنگ راکتیوبلک-۵ هیچ گونه سمیتی برای بذرهای گندم و ذرت نداشت درحالیکه محلول رنگ زدایی شده به روش بیولوژیک برای بذرها سمی بود. بنابراین تصفیه تکمیلی UV-C/H۲O۲ برای سمیت زدایی محصولات بیولوژیک به کار برده شد. بعد از اعمال فرایند تصفیه تکمیلی بذرهای گندم و ذرت به طور کامل جوانه زدند. نتایج ثابت می کند که کاربرد UV-C/H۲O۲ بعد از تصفیه بی هوازی رنگ آزو در کاهش سمیت پساب نساجی موثر است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا عمادی
گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
مهربان صادقی
گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
سلیمان فروزنده
گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
فاضل محمدی مقدم
گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
رامین صادقی
گروه مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی اصفهان