تحلیل زمانی شاخص دمای موثر در چند نمونه اقلیمی ایران

آسایش حرارتی وضعیتی است که شخص از محیط احساس رضایت می کند، تاکنون شاخص های مختلفی برای توصیف آسایش حرارتی و تنش حرارتی بیان شده است، این شاخص ها داده های اقلیمی را به شکلی ارائه می دهند که نشان دهنده واکنش افراد به شرایط اقلیمی مختلف است همچنین این شاخص ها تفسیر تاثیرات پیچیده عناصر جوی را از آسایش انسان آسان تر می کنند و امکان مقایسه مکان های مختلف را از دیدگاه اقلیم آسایشی فراهم می سازند. در این مطالعه به تحلیل زمانی شاخص دمای موثر به عنوان یکی از شاخص های خوش آب و هوایی در چند نمونه اقلیمی ایران پرداخته شده است. همچنین جهت بررسی محدوده های زمانی شرایط آسایش و عدم آسایش زیست اقلیمی از داده های هواشناسی روزانه شامل: دما (حداقل، حداکثر، میانگین) و رطوبت (حداقل، حداکثر، میانگین)، ایستگاه های هواشناسی سینوپتیک شهر های (اصفهان، بابلسر، تبریز، بندرعباس، خرم آباد و مشهد) در یک دوره آماری ۳۰ ساله (۱۹۹۳-۲۰۲۳) استفاده شد. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که شهر بندرعباس در هیچ زمانی در طول سال تنش سرمایی را تجربه نمی کند و در فصل زمستان در شرایط آسایش حرارتی قرار می گیرد اما از ماه می تا اکتبر شرایط دمایی خیلی گرم را تجربه می کند و در شرایط تنش گرمای شدید قرار می گیرد و شهرهای تبریز و مشهد در زمستان در شرایط تنش سرمایی شدید قرار گرفته اند، همچنین در بین ایستگاه های مورد مطالعه شهر اصفهان بیشترین تعداد روز آسایش حرارتی را در طول سال تجربه می کند.

کلیدواژه ها:

آسایش اقلیمی ، شاخص دمای موثر (ET) ، ایران