مدل بهینه سازی توزیع زمانی سفرها در تخصیص ترافیک پویا

رشد سریع شهری منجر به افزایش تقاضای سفر و همچنین افزایش مالکیت وسایل نقلیه خصوصی شده و زیرساخت های موجود نتوانسته است با اثرات تقاضا و تراکم ترافیک مطابقت داشته باشد. با افزایش تراکم ترافیک، تاخیر مسافران افزایش و قابلیت اطمینان شبکه کاهش می یابد. در تحلیل سیستم های حمل ونقل، تخمین و تحلیل تقاضای سفر برای دستیابی به سیستم حمل ونقلی کارا و موثر، اهمیت ویژه ای دارد و برآورد و اصلاح ماتریس های تقاضا امری بسیار مهم است که با بهره گیری از دقت و جزئیات بیشتر در برآورد آن ها به نتایج قابل اعتمادتر و کاربردی تر می توان دست یافت. در مسئله برآورد و اصلاح ماتریس به خصوص در شبکه های متراکم، به کارگیری مدل های شبیه سازی باعث افزایش قابل توجه دقت مدل سازی می شود. در این پژوهش هدف بهینه سازی ضرایب توزیع زمانی ماتریس تقاضا در گام های ۱۵ دقیقه برای کل بازه مطالعات است. رویکرد دوسطحی برآورد ماتریس تقاضای سفر از ماتریس های پیشین که ماتریس های استاتیک مطالعات جامع می باشد، استفاده شده است. در سطح بالا به وسیله مدل های ترکیبی گوسی ضرایب را تولید نموده و از الگوریتم بهینه سازی بر مبنای یادگیری و آموزش در بهینه ‍سازی استفاده می نماید. تابع هدف کمینه کردن خطا از طریق مقدار RMSE  است. از ایستگاه های استفاده نشده، برای اعتبارسنجی مدل استفاده می شود که ضریب تشخیص  در کل بازه ها و کل ایستگاه ها مقدار ۹۱/۰ و در ۳ بازه اوج مقدار ۸۸/۰ حاصل شده است که باتوجه به رویکرد بهینه سازی با استفاده از ماتریس های پیشین به منظور تغییر زمان توزیع سفرها (شروع سفرها) نتایج نشان از عملکرد مناسب فرایند دوسطحی ارائه شده دارد.

کلیدواژه ها:

توزیع زمانی سفر ، تخصیص دینامیک Transims ، بهینه سازی دوسطحی تقاضا ، مدل ترکیبی گوسی