تاثیر مداخله الگوی در حال یادگیری و خودالگودهی بر سرعت شنای کرال سینه

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر مداخله الگوی درحال یادگیری وخودالگودهی بر عملکرد (سرعت) شنای­کرال سینه بود. ۲۴ شناگر پسر نیمه ماهر (شنای کرال سینه)، عضو مدرسه شنا و واترپلو استان خراسان رضوی با دامنه سنی ۲±۱۰سال  به روش نمونه­گیری در دسترس و به صورت داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند، با توجه به نتایج پیش­آزمون به­ روش بلوک بندی تصادفی در گروه­های الگوی­درحال­یادگیری، خودالگودهی و کنترل قرار گرفتند. شش جلسه تمرین (سه جلسه در هفته) و در هر جلسه ۱۰بار کوشش بدنی به فاصله یک دقیقه، اجرا شد. پیش آزمون و آزمون یادداری در استخر ۱۶ متری و آزمون انتقال در استخر ۳۳ متر انجام شد. گروه خودالگودهی، فیلم بهترین عملکرد خود را در طول تمرین با فواصل منظم می­دیدند، گروه الگوی­درحال یادگیری نیز بهترین فیلم یکی از همسالان خود را مشاهده می­کردند، اما گروه کنترل فقط تمرین بدنی داشتند. نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری­های تکراری تفاوت معنی داری در هر یک از گروه­ها پس از مداخله نشان داد (۰۵/۰>p)، اما بین گروه­ها تفاوت معنی داری یافت نشد (۰۵/۰شنای کرال سینه داشت.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشاهده ای ، الگوی همسان ، خودمشاهده گری ، خودمرورگری مثبت ، شنای کرال سینه