بررسی میزان احساس امنیت ادراک شده در توسعه پدافند داخلی و پیشگیری موضعی توسط ساکنین مناطق منتخب شهر تبریز بر اساس اصول نسل دوم CPTED

هدف:احساس امنیت ، پدیده ای روان شناختی و اجتماعی است که ابعاد گوناگون دارد . این احساس از تجربه های عینی و اکتسابی افراد از شرایط و اوضاع پیرامون ناشی می شود . هدف از انجام این پژوهش بررسی میزان احساس امنیت ادراک شده توسط ساکنین مناطق منتخب شهر تبریز بر اساس اصول نسل دوم CPTED می باشد.روش :دراین پژوهش توصیفی - کاربردی، داده های مورد نیاز از طریق روش میدانی و اسنادی گردآوری گردید. جهت آنالیز آماری داده ها از روش های آمار توصیفی و همبستگی (جهت یافته های استنباطی) استفاده شد. یافته ها :براساس یافته ها ، بالاترین میانگین احساس امنیت از منظر ساکنین مناطق منتخب مربوط به شاخص ارتباط با خارج محله ( ۵۲/۱۱) و پایین ترین مربوط به شاخص آستانه ظرفیت ( ۵۰/۰۶) و میانگین احساس امنیت کل ۵۱/۱۶بود. میانگین احساس امنیت ادراک شده در جنس مونث و مذکر به ترتیب ۵۰/۰۲و ۵۲/۲۵بود. ارتباط مثبت و معنی داری بین احساس امنیت ادراک شده با شاخص های فرهنگ جمعی، ارتباط با خارج محله ، آستانه ظرفیت و همبستگی اجتماعی مشاهده گردید (۰.۰۰۱> p). نتیجه گیری: افزایش هریک از شاخص های فرهنگ جمعی، ارتباط با خارج محله وآستانه ظرفیت و همبستگی اجتماعی احتمالا سبب افزایش احساس امنیت ادراک شده توسط ساکنین در مناطق منتخب شهر تبریز خواهد شد.

کلیدواژه ها:

احساس امنیت ، اصول نسل دوم پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی ، شهر تبریز