بررسی نظریه ها و شاخص های موثر در بحث همساختی(سینومرفی) در فضاهای تعاملی مسکن موقت پس از سانحه

هرساله به دلایل وقوع برخی بلایای طبیعی و غیر طبیعی تعداد زیادی از افراد و ساکنان مسکن های خود را از دست می دهند. مسکن های موقت به لحاظ لایه های مختلف اهمیتی اعم از سلامت روان ساکنان و هم از نظر فیزیکی و ایجاد الگوهایی به لحاظ اهمیت و تاکید بر فضاهای تعاملی عامل اصلی در شکل گیری شاخصه سینومرفی در قرارگاه مسکن موقت پس از سانحه می باشد. مطالعه معیارهای همساختی یک سرپناه موقت با در نظر گرفتن نیاز ها یک فرآیند کاربر محور است.امنیت و محرمیت و از طرفی اهمیت پایداری ادراکی و فیزیکی سکونتگاه و حفظ فردیت و تعادل آن با تعاملات اجتماعی،شاخصه سینومرفی را مهم تلقی کرده است.هدف تحقیق بررسی اصول قرارگاه رفتاری و توجه به شاخص های سینومرفی در روابط فضایی در راستای تحقق نیازهای روانی و فیزیولوژی ساکنین و بهبود قابلیت محیط در فضاهای تعاملی مسکن موقت می باشد.بنابراین در این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و کیفی تلاش گردیده است تا با بررسی معیارها و شاخص های سینومرفی مرتبط بتوان مسکن موقت هدفمند را در راستای نیاز آسیب دیدگان قرارداد.در نتیجه این پژوهش تنها به بررسی معیارها و نکات کلیدی و تاحدی کارآمدی سینومرفی در معماری اشاره کرده و برای کامل شدن این موضوع نیازمند بررسی هایی جامع تر توسط سایر منابع و علاقه مندان و متخصصات دیگر در این حوزه هستیم.

کلیدواژه ها:

مسکن موقت ، همساختی ، فضای تعاملی