بررسی تاثیر هرس بارده و سبز بر برخی صفات فیزیولوژیک انگور یاقوتی

این پژوهش با هدف افزایش میزان عملکرد کمی و کیفی انگور و انگور و انتقال دانش فنی هرس به بهره برداران منطقه سیستان انجام شد. آزمایش بصورت فاکتوریل با پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و طی دو سال در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی زهک انجام شد. چهار سطح شدت هرس زمستانه شامل ۱) شاهد (عرف محلی)، ۲) هرس سبک (۱۰+۶۰)، ۳) هرس متوسط (۱۰+۴۰) و ۴) هرس سنگین (۱۰+۲۰) به عنوان فاکتور اول و چهار سطح شدت هرس تابستانه شامل ۱) شاهد (عرف محل)، ۲)هرس شاخه های سبز از بالای هشت برگ روی آخرین خوشه، ۳) هرس شاخه های نرک+هرس شاخه های سبز از بالای هشت برگ روی آخرین خوشه و ۴) هرس شاخه های سبز بدون محصول از ته+ هرس شاخه های نرک + هرس شاخه های سبز از بالای هشت برگ روی آخرین خوشه به عنوان فاکتور دوم بودند. نتایج نشان داد که هرس باردهی باعث افزایش صفات محتوای نسبی آب برگ و شاخص کلروفیل و کاهش صفات دمای تاج پوشش و نفوذپذیری نسبی غشای سلول های برگ گردید. هرس سبز باعث افزایش صفات محتوای نسبی آب برگ و شاخص کلروفیل و کاهش صفات دمای تاج پوشش و نفوذپذیری نسبی غشای سلول های برگ شد. بطور کلی برای انگور یاقوتی، هرس تعادلی (۱۰+۲۰) هماه با هرس شاخه های سبز بدون محصول از ته همراه با هرس شاخه های نرک همراه با هرس شاخه های سبز از بالای هشت برگ روی آخرین خوشه توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

دمای تاج پوشش ، شاخص کلروفیل ، محتوای نسبی آب برگ ، نفوذ پذیری نسبی غشای سلول های برگ