نقش محوری شوراهای روستایی در تقویت توسعه پایدار روستایی

این مقاله به بررسی نقش حیاتی شوراهای روستایی در ترویج و حفظ توسعه روستایی می پردازد. از طریق تجزیه و تحلیل تحقیقات و مطالعات موردی فعلی، ما بررسی می کنیم که چگونه این موسسات مردمی به رشد اقتصادی، عدالت اجتماعی و مدیریت محیط زیست در مناطق روستایی کمک می کنند. امروزه توجه به توسعه پایدار روستایی و همچنین توجه به ساختار مدیریت روستایی از محورهای اساسی در تحلیل مسائل روستایی است. توسعه پایدار روستایی بر مشارکت روستائیان استوار بوده و مدیریت به صورت متمرکز و دولتی با توجه به پراکنش گسترده و تفاوت های مختلف و فاحش در ایران دارای توجیه نبوده و از گذشته تا کنون موفقیتی نداشته است. لذا ایجاد و فعالیت مدیریت های محلی در روستاها ضرورت داشته و مدتی است مدیریت محلی نوین روستایی یعنی دهیاری ها تحت نظارت مردمی مستقیم نمایندگان اهالی روستا(شوراهای اسلامی)و کنترل و سیاستگذاری دولت بخشداری ها و فرمانداری ها در روستاهای کشور ایفای نقش مدیریتی می نمایند. با این حال با توجه به بررسی ها و مطالعات انجام شده و با تطبیق مطالعات دیگر تا به حال بر این نتیجه می توان رسید که صرف وجود دهیاری توسعه پایدار روستایی به صورت کل گرا و همه جانبه محقق نخواهد شد و توانمندسازی و ایجاد بستر مساعد فعالیت دهیاری ها باید مورد توجه قرار گیرد. شوراهای روستایی در خط مقدم توسعه پایدار روستایی قراردارند و اصول حاکمیت محلی و مشارکت جامعه را در بر می گیرند. همانطور که ما در پیچیدگی های توسعه روستایی در قرن ۲۱ حرکت می کنیم ، توانمند سازی و افزایش توانایی های این موسسات بسیار مهمخواهد بود. مسیر پیش رو در شناخت شوراهای روستایی نه تنها به عنوان واحدهای اداری ، بلکه به عنوان کاتالیزورهای پویا برای تحول جامع روستایی است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، دهیاری ، مدیریت محلی روستایی