تحلیل روابط شخصیت های منظومه ی مجنون و لیلی امیر خسرو دهلوی بر اساس نظریه ی گریماس

روایت ((Narrative شامل متونی می شود که دارای شخصیت ، حادثه و کنش گر باشد و در طول تاریخ به صورت نظم ، نثر، مکتوب یا شفاهی جریان پیدا کردهاست . یکی از منظومه های زیبای ادبیات فارسی که به صورت روایت سرودهشده، مثنوی مجنون و لیلی امیر خسرو دهلوی است . این مقاله با هدف تحلیل روابط شخصیت های منظومه ی مجنون و لیلی امیر خسرو دهلوی نوشته شده است ، برای تحلیل این منظومه از الگوی کنش گر گریماس استفادهکردهایم ، شش نقش اصلی یا به تعبیر گریماس، کنش گر در این اثر مشخص شدهاند و عبارتند از: فرستنده، پذیرنده، فاعل ، هدف، یاری گر و بازدارنده. در این روایت فرستنده: عشق است که شخصیتی انتزاعی دارد، پذیرنده: مجنون و لیلی ، فاعل : مجنون و بعد از آن لیلی ، هدف: رسیدن مجنون و لیلی به یکدیگر، یاری گر: پدر و مادر مجنون، نوفل و دوستان مجنون، بازدارنده: پدر لیلی با توجه به این تحقیق می توان گفت که الگوی گریماس در تحلیل شخصیت های منظومه ی مجنون و لیلی امیر خسرو دهلوی قابل استفاده است . و خواننده با آگاهی می تواند روابط و مناسبات شخصیت ها را دنبال کند. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی است . جامعه ی آماری منظومه ی مجنون و لیلی امیر خسرو دهلوی می باشد.

کلیدواژه ها:

مجنون و لیلی ، امیر خسرو دهلوی ، گریماس ، الگوی کنش گر ، شخصیت ، رابطه