جایگاه داوری معایب و محاسن آن در حقوق ایران با خصوصیات فقهی

داوری بهترین راه برای حل اختلاف است که در آن مردم به جای رجوع به نهاد قضایی، اختلاف خود را به یک یا چند داور مورد اعتماد ارجاع می دهند. آن ها می توانند داوران را خود تعیین کرده یا تعیین آن را به شخص دیگری یا به دادگاه بسپارند. این امر کاملا اختیاری است. رجوع به داوری ممکن است در هنگام تنظیم قرارداد (به صورت شرط داوری) پیش بینی شود یا پس از پیدایش اختلاف تصمیم به استفاده از آن گرفته شود. داوران برخلاف مراجع قضایی مکلف به رعایت قوانین و تشریفات زمان بر آیین دادرسی نیستند و در نتیجه سرعت رسیدگی به دعوا بسیار بالاتر رفته و معمولا هزینه بسیار کمتری نیز خواهد داشت. گاهی هم اعتماد نداشتن به بی طرفی دادگاه ها - به ویژه در اختلافات بین المللی - افراد را به استفاده از داوری ترغیب می کند. داوری معمولا سریع تر از رسیدگی دادگاه است. فرایند رسیدگی داوری و رای داور می تواند محرمانه باشد در حالی که دادگاه ها عموما علنی هستند. زبان رسیدگی داوری را می توان به دلخواه تعیین کرد در حالی که در رسیدگی قضایی اصولا زبان رسمی کشور مقر دادگاه مورد استفاده قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

حل اختلاف ، داوری ، مراجع قضایی