بررسی رابطه بین گزارشگری پایداری و سیاستهای تقسیم سود با توجه به نقش تعدیل کننده کیفیت حسابرسی

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین گزارشگری پایداری و سیاست های تقسیم سود با توجه به نقش تعدیل کننده کیفیت حسابرسی انجام شد. این تحقیق از نظر روش از نوع توصیفی همبستگی و روش تحقیق از نوع شبه تجربی و پس رویدادی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بین سال های ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۱ تشکیل دادند. از بین این شرکت ها، با استفاده از روش نمونه گیری غربالگری تعداد ۱۳۳ شرکت به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش رگرسیون چند متغیره در سطح اطمینان ۹۵ درصد انجام شد. بدین منظور از آزمون آماری استاتا استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان می دهد که بین گزارشگری پایداری و سیاست های تقسیم سود رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. همچنین، فرضیات مربوط به نقش تعدیل کننده اندازه حسابرس و تخصص حسابرس در صنعت در این رابطه رد شدند. با این حال، نتایج نشان داد که کیفیت اقالم تعهدی به صورت مستقیم و معناداری رابطه بین گزارشگری پایداری و سیاست های تقسیم سود را تعدیل می کند.

کلیدواژه ها:

گزارشگری پایداری ، سیاستهای تقسیم سود ، کیفیت حسابرسی