توسعه چارچوب ساختاری نظام نوآوری فناورانه روستایی با تاکید بر سیستم های نوین آبیاری

یکی از راهکارهایی که در نقاط مختلف جهان برای حل مسائل آبیاری زمینهای کشاورزی به کار گرفته شده است استفاده از فناوری است. این فناوری برای بروز، شکوفایی و اثربخشی نیازمند بستر و محیطی است که از آن به عنوان نظام نوآوری فناورانه یاد می شود. هرچند مطالعه بر روی ساختارهای نظام نوآوری فناورانه، در سالهای اخیر رواج یافته است؛ اما در این مطالعات کمتر به روستا به عنوان یک فضای خاص جغرافیایی توجه شده است. پیش فرض پژوهش حاضر مناسب نبودن چارچوب ساختاری پیشین برای توسعه نوآوری فناورانه در روستاها است. بنابراین هدف پژوهش حاضر توسعه و پیشنهاد چارچوب ساختاری جدیدی برای نظام نوآوری فناورانه در روستاها می باشد. این پژوهش از نوع بنیادی است و در آن از روش های کیفی برای تجزیه و تحلیل ساختار نظام های نوآوری فناورانه روستایی استفاده شده است. برای این منظور تحلیل نظریه داده بنیاد به عنوان روش اصلی تحقیق انتخاب و از نرم افزار MAXQDA-۱۸ برای تجزیه و تحلیل داده ها بهره گرفته شد. در ابتدا ساختار نظام نوآوری فناورانه از طریق بازنگری جامع ادبیات استخراج و سپس بر اساس نظرات ۱۵ نفر از خبرگان در قالب مصاحبه های نیمه ساختاریافته مورد ارزیابی و اصلاح قرار گرفت. در مرحله دوم با استفاده از تکنیک الگوی تمرین نظریه داده بنیاد سیستماتیک، الگوی پارادایمی توسعه چارچوب ساختاری نظام نوآوری فناورانه روستایی ارائه شد.

کلیدواژه ها:

نظام نوآوری فناورانه روستایی ، رویکرد ساختاری ، نظریه داده بنیاد ، سیستم های نوین آبیاری