بررسی ارتباطات فرهنگی و اکولوژیکی در ادبیات پایداری و چگونگی تلفیق بحرانهای محیطی با فرهنگ محلی در آثار نویسندگان معاصر

ادبیات پایداری به عنوان حوزه ای حیاتی در مطالعات ادبی معاصر ظهور کرده و عمیقا با بحران های زیست محیطی و روایت های فرهنگی درگیر است. این پژوهش بررسی می کند که چگونه ادبیات معاصر، نگرانی های زیست محیطی را با پایداری فرهنگی تلفیق می کند و بر نقش دانش بومی زیست محیطی (TEK)، مقاومت پسااستعماری و دیدگاه های بوم فمینیستی تاکید می ورزد. این مطالعه، متون ادبی متنوعی را بررسی می کند که گفتمان های پایداری را منعکس و نقد می کنند و نشان می دهد که چگونه روایت ها به آگاهی زیست محیطی و بحث های سیاستی کمک می کنند. این مطالعه با استفاده از رویکردی کیفی و تحلیلی-توصیفی، آثار منتخب از زمینه های فرهنگی گوناگون را تحلیل می کند و بر تقاطع بین مضامین زیست محیطی و سنت های محلی تاکید می ورزد. یافته ها نشان می دهد که ادبیات پایداری هم به عنوان رسانه ای برای انعکاس و ثبت تخریب محیط زیست و هم به عنوان عاملی برای تغییر عمل می کند و از عدالت زیست محیطی و حفظ فرهنگ حمایت می کند. داستان های پادآرمانی و تخیلی اغلب تهدیدهای وجودی ناشی از تغییرات آب و هوا را برجسته می کنند، در حالی که روایت های گذار بر انعطاف پذیری جامعه و استراتژی های انطباق پایدار تاکید دارند. عالوه بر این، ادبیات پسااستعماری و بومی، پارادایم های زیست محیطی غربی مسلط را به چالش می کشد و از رویکردهای بومی شده و استعمارزدایی شده به پایداری حمایت می کند. این مطالعه همچنین نقش جنسیت را در روایت های پایداری برجسته می کند و نشان می دهد که چگونه ادبیات بوم فمینیستی، مشارکت های زنان در حفاظت از محیط زیست را برجسته می کند و استثمار سیستماتیک زنان و طبیعت را به چالش می کشد. عالوه بر این، ادبیات به عنوان مخزنی از خرد بومی زیست محیطی عمل می کند و بر ضرورت ادغام TEK در سیاست های زیست محیطی معاصر تاکید می کند. یافته ها حاکی از آن است که ادبیات پایداری صرفا یک بیان هنری نیست، بلکه ابزاری حیاتی در شکل دهی گفتمان زیست محیطی، پرورش همدلی زیست محیطی و تاثیرگذاری بر چارچوب های سیاستی است. این پژوهش با تاکید بر نیاز به مطالعات بین رشته ای که ادبیات، علوم زیست محیطی و سیاست گذاری را به هم پیوند می دهد، به پایان می رسد. تحقیقات آینده باید بر تاثیر تجربی ادبیات پایداری بر نگرش ها و رفتارهای خوانندگان، نقش رسانه های دیجیتال در شکل دهی روایت های پایداری و تحلیل های تطبیقی داستان سرایی زیست محیطی در زمینه های فرهنگی مختلف متمرکز شود. در نهایت، این مطالعه قدرت ادبیات را در پرورش آگاهی زیست محیطی و حمایت از آینده های پایدار تایید می کند.

کلیدواژه ها:

ادبیات پایداری ، بحران های زیست محیطی ، فرهنگ محلی ، دانش بومی زیست محیطی ، مقاومت پسااستعماری ، دیدگاه های بوم فمینیستی ، روایت ها ، زیست محیطی ، سیاستی ، TEK