اثررژیم های متفاوت تغذیه ای بردرصد پروتئین بذرگیاه سویا)Glycine max (L.) Merr

سویا ازجمله گیاهان روغنی است که دومنظوره روغن و پروتئین کشت میشود ازلحاظ تولیدپروتئین و روغن دانه خشک سویا دارای 18-25 درصدروغن و 30-50درصد پروتئین می باشد بسیارباارزش است وتنوع زیادیازنظر ارقام و طیف وسیعی ازلحاظ سازگاری اقلیمی خاکی دارد این پژوهش به منظور بررسی اثرسطوح مختلف تغذیه ای تلقیح بذور باباکتری Rhizobium Brad عدم تلقیح بذورباباکتری و بدون استفاده ازکودنیتروژنه عدم تلقیح بذورباباکتری و تغذیه بوته ها با کود نیتروژنه بردرصد پروتئین دانه سویا Merr (L.) max Glycineرقم DPX صورت گرفت بالاترین درصد پروتئین بذر36/32درصد درتیمارعدم تلقیح بذورباباکتری و تغذیه با کود نیتروژنه بدست امد و کمترین درصد پروتئین 16/9 درصددرتیمارعدم تلقیح بدون کودنیتروژن بدست امد درصد پروتئین درتیمارتلقیح بذورباباکتری بدون استفاده ازکودنیتروژنه 30/5درصد بود براساس نتایج تجزیه واریانس تفاوت معنی داری بین درصدپروتئین درسطح احتمال یک درصد بین سطوح مختلف تغذیه ای وجود داشت روند تغییردرصد پروتئین بذردراین پژوهش نشان دهنده آن است که باکاهش میزان نیتروژن قابل دسترس گیاه سویا درصد پروتئین بذرکاهش می یابد باتوجه به اینکه دوسوم پروتئینی که دربذر تجمع پیدا می کند دربرگ ذخیره میشود سپس ازطریق انتقال مجدد به بذرمی رود نشان دهنده آنست که درتیمارهایی که سطح برگ کمی داریم میزان پروتئین بذرهم کمتر است

کلیدواژه ها:

درصدپروتئین بذر ، سطح تغذیه ای ، سویا ، تلقیح ، رقمDPX