تبار شناسی اسلام سیاسی حنفی در افغانستان: مطالعه موردی گروه های جهادی

اسلام حنفی آموزه رسمی حدود هفتاد در صد از جمعیت ونفوس افغانستان است وعمری به درازای تاریخ اسلام دارد. گفتمان اسلام گرایی حنفی بخش سیاسی این مذهب است که تفسیر سیاسی از شریعت ارائه می کند وبه جهت گیری اسلام در امر سیاست اذعان دارد. تلاش اسلام گرایان حنفی اجرای شریعت در پرتو یک باور سیاسی بود؛ و به طور کلی از چهار منبع ایدئولوژیک یعنی اخوان المسلمین، مکتب دیوبندی، وهابیت و مودودی متاثر بودند. در این نوشته سعی شده گفتمان اسلام گرایی حنفی از ابتدایی رویارویی با جریان چپ در دهه چهل تا پایان کار دولت جهادی در نیمه دوم دهه هفتاد، با استفاده از چارچوب نظری تحلیل گفتمان تبیین گردد و به این پرسش پاسخ گوید که "علل شکست گفتمان اسلام گرایی جهادی حنفی در افغانستان چیست؟" مفروض این است که فقر نظری، عدم آشنایی با اندیشه سیاسی وتاریخ اسلام، عصبیت قومی، وقطبی شدن سیاست، جریان های اسلامی را از اهداف اصلی دور ساخت ومنجر به پیامدهای مخرب گردید. این فرضیه با تحلیل نقطه محوری و دال های شناور مفصل بندی گفتمان اسلام گرایی حنفی به آزمون گرفته می شود.

کلیدواژه ها:

اسلام گرایی ، اسلام سیاسی ، حنفی ، اخوان المسلمین ، قومیت ، دیوبندی ، افغانستان