تاثیر اقتضائات عصری در حرمت پذیری نکاح فرزندپذیر و فرزندخوانده

در سال های اخیر قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست، نکاح بین سرپرست و فرزندخوانده را ممنوع اعلام کرد؛ ولی در تبصره ماده ۲۶، این نکاح (با رعایت مصلحت فرزندخوانده) تجویز شد؛ درحالی که مخالف با دیدگاه مشهور فقیهان است. اقتضائات عصری ایجاب می کند مبنای حرمت پذیری نکاح پیش گفته بر اساس ابتعاد از وهن اسلام، نقض نظم عمومی و اخلاق حسنه، نقض مودت و رحمت و تسکین روحی و روانی محیط خانواده و ضرورت اقدام برای تحکیم روابط تربیتی و عاطفی استوار گردد. شاید آنچه سبب شده است فقیهان حکم بر حلال بودن نکاح پیش گفته صادر کنند، بیم سرایت آثار رابطه فرزند طبیعی بر رابطه فرزندخواندگی (محرمیت، نفقه، توارث) است. بدیهی است که توالی فاسد مترتب بر حلال بودن نکاح پیش گفته بیش از بیم تسری آثار مذکور است. اندیشمندان نواندیش حلال بودن چنین نکاحی را نمی پذیرند؛ درنتیجه این نکاح دربردارنده رعایت نشدن مصلحت فردی و اجتماعی و نیز ترتب توالی فاسد در قلمرو سرزمینی و فراسرزمینی است.

کلیدواژه ها:

فرزندخواندگی ، اعتباری بودن حکم ، مقتضیات عصری ، حرمت پذیری نکاح