بررسی رابطه استانداردهای زوجی و سلامت روان با سبک دلبستگی زوجین

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه استانداردهای زوجی و سلامت روان با سبک دلبستگی زوجین انجام شد. طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را تمامی زوجین متاهل شهر تهران در سال ۱۴۰۲. بود بر اساس جامعه آماری مورد نظر، تعداد ۵۱۴ فرد متاهل، به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمعآوری اطلاعات مربوط به متغیرهای پیشنهادی از ابزارهای پرسشنامه سبک دلبستگی (AAI)، مقیاس استاندارهای زوجی انریچECS و پرسشنامه زمینهیابی سلامت استفاده شد. برای بررسی پیش فرضها از کجی و کشیدگی برای نرمال بودن توزیع مشاهدات، آزمون ضریب تحمل و تورم واریانس، برای بررسی عدم همخطی چندگانه استفاده شد. به منظور آزمون فرضیهها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. همچنین تحلیل داده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه۲۶ در سطح معنیداری ۰۵/۰P≤ استفاده شد. به طور کلی یافتههای پژوهش حاکی از تاثیر سبکهای دلبستگی ایمن و ناایمن اجتنابی بر سلامت روان و استانداردهای زوجی از نظر آماری معنادار نیست (۰۵/۰سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا بر سلامت روان با ضریب استاندارد بتا (۰۰۱/۰P=،۳۰۰/۰- Beta=) و بر استانداردهای زوجی با ضریب استاندار بتا۰۰۱/۰P=،۲۴۴/۰- Beta=) بصورت منفی و معکوس معنادار است. به عبارت دیگر هنگامی که متغیرهای سبکهای دلبستگی زوجین با هم وارد معادله رگرسیون شدند، فقط متغیر دلبستگی ناایمن دوسوگرا زوجین قادر به پیشبینی سلامت روان و استانداردهای زوجی آنان هستند. همچنین در مجموع ۸ درصد سلامت روان و استانداردهای زوجی براساس دلبستگی ناایمن دوسوگرا، قابل پیش بینی است. به بیان دیگر سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا باعث کاهش سلامت روان و استانداردهای زوجی زوجین می شود. درنهایت می توان نتیجه گرفت استاندادرهای زوجی و سلامت روان با سبکهای دلبستگی رابطه معنادار دارند.

کلیدواژه ها:

استانداردهای زوجی ، سلامت روان ، سبک دلبستگی ، زوجین