اولویت بندی تامین مالی در صنعت ورزش با رویکرد تحیل ریسک و بازده

مقاله موجود روشهای مختلف تامین منابع مالی و روشهای متعدد و متنوع در تامین منابع خوش ورز در جهان و ایران را با تاکید بر فرایند خصوصی سازی بخش ورز کشور جمهوری اسلامی ایران مورد بررسی قرار می دهد. تخصیص منابع مالی به صورت وجوه تخصیص یافته یا بودجه مصوب به عنوان مهمترین منبع تامین مالی در حوزه ورز کشور ایران همواره مورد توجه بوده است و این دام ساختاری و در عین حال مزمن همواره ذهن و تصمیم برنامه ریزان و مجریان حوزه ورز کشور را از طراحی روشهای بدیع و نو در حوزه تامین مالی ورز منحرف ساخته است. آنچه مشخص است، موتور محرک هر فعالیت از جمله فعالیت های ورزشی، تامین منابع مالی موثر می تواند با کمترین هزینه و زمان تجهیز گردد. محدودیت پرتیوی منابع مالی همواره ریسک تامین به هنگام آن را افزایش داده است و در بلند مدت آن به طور طبیعی ریسک موفقیت برنامه های حوزه ورز را با مخاطره های زیادی مواجه ساخته است. مقاله نشان می دهد که استفاده از روش های مورد توجه در مهندسی مالی و ترکیب ابزارهای مختلف بدهی و سرمایه می تواند در طراحی های ابزارهای جدید تامین مالی به موازات استفاده از روش های سنتی مورد توجه باشد. استفاده از خدمات سرمایه گذاری خرد عمومی و سهامدار نمودن جمعیت فعال و مشتاق در این حوزه می تواند در میان مدت و بلند مدت خصصی سازی را به میزان واقعی آن توسعه دهد که این خود منجر به افزایش بهره وری و شکل گیری آسانتر سرمایه مولد در حوزه سخت افزاری و نرم افزاری بخش ورز باشد.

کلیدواژه ها:

مهندسی مالی ، بخش ورز ، تامین منابع مالی ، ساختار مالی ، پرتفولیو ، اوراق بدهی و اوراق سهام