یک مدل تحلیل پوششی داده های شبکه ای و غیر شعاعی برای ارزیابی عملکرد سازمانی همراه با یک مورد مطالعاتی در شهرداریهای شهرستان شهریار

امروزه دستیابی به موفقیت مدیریتی و بهبود مستمر بستگی زیادی به ارزیابی عملکرد واحدهای خدماتی و اقتصادی دارد. اندازه گیری عملکرد سازمان یکی از مهمترین وظایف مدیران در سازمان است و اگر ما بتوانیم عملکرد سازمان را اندازه گیری کنیم میتوانیم سازمان را تحت کنترل در آوریم. کارایی یکی از مفاهیمی است که افزایش آن به منظور ارتقای سطح زندگی، رفاه، آرامش و آسایش انسانها همواره مدنظر دست اندرکاران سیاست و اقتصاد بوده است. به گونه ای که در تمام مکاتب و جوامع اقتصادی نیز به نحوی بر این مفهوم تاکید شده و در راستای افزایش کارایی عوامل مختلف توصیه های سیاستی مناسبی نیز ارایه شده است. در زمان حاضر با توجه به توسعه کمی و کیفی شهرها هر روز نقش شهرداریها در اداره و مدیریت شهر پررنگ تر میشود، بنابراین برای برنامه ریزی و عملکرد بهتر شهرداری ها اندازه گیری کارایی آنها لازم به نظر می رسد. در این مطالعه یک مدل جدید شبکه ای تحلیل پوششی داده ها جهت ارزیابی کارایی پیشنهاد شده است و سپس مدل مذکور جهت ارزیابی کارایی شهرداریهای شهرستان شهریار مورد استفاده قرار گرفته است. مدل پیشنهادی یک مدل غیر شعاعی در حضور فاکتورهای نامطلوب بوده و اندازه های واسط (میانی) را نیز مدنظر قرار میدهد. به علاوه مدل پیشنهادی الگویی جهت کارا شدن شهرداری های ناکارا نیز پیشنهاد می نماید. یافته های تحقیق نشان میدهد که از بین شهرداری های شهرستان شهریار تنها شهرداری اندیشه کارا بوده و سایر شهرداریها ناکارا هستند با توجه به نبود استاندارد دقیق برای ارزیابی عملکرد شهرداریها در ایران و یا عدم کارایی استانداردهای قدیمی و استاندارد های مطرح شده در سایر کشورها در این تحقیق به دنبال کارایی نسبی با مدل تحلیل پوششی داده ها هستیم از هفت شهرداری شهرستان شهریار تنها شهرداری اندیشه در مقایسه با الباقی شهردارها کارا بوده و مابقی ناکارا هستند که رتبه همگی مشخص شده و برای شهرداری های ناکارا میزان تغییر در شاخصها برای رسیدن به کارایی نیز مشخص شده است تا شهرداری های ناکارا نیز کارا گردد و در واقع از منابع در این سازمانها بتوان به درستی استفاده کرد