اثر پرآموزی در شیوه های مختلف تمرین متغیر بر یادگیری مهارت دقت پاس بسکتبال در کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر

هدف از تحقیق حاضر، اثر پرآموزی و شیوه های مختلف تمرینی بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارت دقت پاس بسکتبال در کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر بود.۳۲ کودک کم توان ذهنی ۱۵-۱۰ سالبدون سابقه بازی بسکتبال به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. آزمودنی ها پس از آموزش و تمرین اولیه در پیش آزمون دقت پاس بسکتبال جانسون شرکت کردند. سپس آزمودنی ها براساس نمرات بدست آمده در پیش آزمون، به چهار گروه تمرینی متغیر قالبی، متغیر تصادفی، متغیر قالبی- تصادفی و تمرین ثابت تقسیم شدند. آزمودنی ها به مدت ۶ جلسه و در هر جلسه ۳ بلوک ۱۲ تایی (۳۶ کوشش) را تمرین کردند. معیار تعیین تعداد جلسات و کوشش ها ی اضافی، کسب ۷۰ درصد امتیاز کل درنظر گرفته شد که آزمودنی ها پس از رسیدن به حد نصاب ،۱۰۰ درصد پرآموزی نمودند. در انتهای آخرین جلسه تمرینی آزمون اکتساب، ۲۴ ساعت بعد آزمون یادداری و پس از ۲ ساعت آزمون انتقال انجام شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه و برای تعیین محل اختلاف از آزمون تعقیبی توکی در سطح ۰۵/۰>α استفاده گردید. نتایج نشان داد تنها در آزمون یادداری تفاوت معنادار آماری وجود دارد (۰۲۷/۰p<) و برتری با گروه متغیر تصادفی می باشد. یافته ها نشان می دهد که اضافه کردن تمرین بیش از حد مشخص به منظور بهبود مهارت به نوع تغییرپذیری تمرین وابسته است و تمرین از نوع متغیر تصادفی می تواند اجرای مهارت حرکتی کودکان کم توان ذهنی را در مرحله یادداری بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

پرآموزی ، تغییرپذیری تمرین ، کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر ، دقت ، طرح واره حرکتی