بررسی منابع عمده اطلاعاتی دانش کشاورزی از صفویه تا شروع آموزش نوین کشاورزی در ایران

ایرانیان آغازگر روش های کشاورزی به خصوص دست آورد آبیاری و باغ سازی در تاریخ تمدن بشری بوده اند، از پرورش گیاهان جدید تا پدید آوری قنات و روش های افزایش تولید محصول حاصل کوشش های کشاورزان ایرانی در طول تاریخ است. حاصل این تجربیات در متون علمی کهن ایران منعکس است. از شروع دوره صفوی رشد تولید محصولات کشاورزی فزونی یافت و متن جامع علمی در این دوره ارشاد الزراعه و معرفت فلاحت است. تولید متون علمی بر پایه دانش بومی و انتقال شفاهی بین نسلی استمرار یافت و در اواسط دوره قاجار و آشنایی ایرانیان با فنون جدید و کتب و نشریات جدید کشاورزی نشر یافت. هدف از این پژوهش بررسی روند اطلاعات کتوب آموزشی کشاورزی از دوره صفوی تا شروع دوره جدید آموزش نوین کشاورزی در ایران است. نتایج این تحقیق نشان می دهد اموزش نوین کشاورزی در ایران بر پایه علوم جدیده و ترجمه شکل گرفته است و حاصل تطوور و انقلاب علمی از متون سنتی به متون جدید نبوده است و این نقطه افتراق تا امروز باقیست که این خلا را توجه به دانش بومی سرزمینی می تواند پر شود. و رویکرد تلفیقی دانش بومی و دانش مدرن در بهرهبرداری از منابع کشاورزی و تولید محصولات زراعی را انتخاب نمود.

کلیدواژه ها:

ایران ، کشاورزی ، دانش مکتوب ، مدرسه فلاحت مظفری ، قاجار