تحلیل سازه و قدمت ساختمانی به منظور ارتقای زیست پذیری شهرک (مطالعه موردی: شهرک بزین، منطقه ۱۰ شهرداری شیراز)
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 57
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
PSHCONF26_193
تاریخ نمایه سازی: 25 اسفند 1403
چکیده مقاله:
مقدمه: زیست پذیری شهری به عنوان مفهومی کلیدی، به کیفیت زندگی در شهرها اشاره دارد و تحت تاثیر عواملی مانند قدمت و سازه ساختمانی و وضعیت بافت های ناکارآمد قرار می گیرد. قدمت و سازه ساختمان ها ، نقش مهمی در دسترسی و ایمنی شهری ایفا می کنند، در حالی که بافت های ناکارآمد چالش هایی برای توسعه پایدار ایجاد می کنند. چرخه نوسازی و بهسازی، راهکاری اساسی برای تبدیل این بافت ها به فضاهای کارآمد و زیست پذیر است.مواد و روش ها:این مطالعه از نظر هدف، کاربردی و توسعه محور بوده و از لحاظ روش شناسی، رویکردی توصیفی-تحلیلی دارد. در فرآیند تحلیل داده ها، از تکنیک های تحلیل فضایی بهره گرفته شده است. هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی زیست پذیری شهری با تمرکز بر دو شاخص مهم، شامل سازه و قدمت ساختمان ها در مقیاس محلات شهری (سطوح کوچک تر از مناطق) است. برای دستیابی به این هدف، از ابزارهای نوین مانند سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و نرم افزارهای Excel، ArcGIS و Google Earth استفاده شده است. نتایج: از نظر قدمت ساختمانی، نتایج نشان می دهد که ۶۵ درصد از قطعات کمتر از ۲۰ سال و ۳۵ درصد بیش از ۲۰ سال عمر دارند. همچنین، وضعیت واحدهای ساختمانی بر حسب نوع مصالح و سازه به کار رفته شده در آنها نشانگر آن است که در این شهرک ۷۰ درصد قطعات هم مصالح و هم سازه ی مقاوم دارند و ۳۳ درصد قطعات، مصالح یا سازه ی مناسب ندارد.نتیجه گیری:زیست پذیری شهرک مورد مطالعه از نظر سازه و مصالح ساختمانی بیانگر آن است که بیشتر بافت شهرک از نظر کالبدی در وضعیت مطلوبی قرار دارد، اما همچنان بخش قابل توجهی از آن نیازمند توجه و اقدامات بهسازی است. ۱۶ درصد از قطعات مسکونی بیش از ۳۰ سال عمر دارند که باید به سرعت و با دقت شناسایی شده و در اولویت برنامه های بهسازی و نوسازی قرار گیرند. از دیگر یافته های این پژوهش می توان به این نتیجه رسید که مطالعات زیست پذیری در سطوح خرد (مانند محلات و شهرک ها) نسبت به سطوح کلان تر (مانند مناطق)، نتایج دقیق تر و کاربردی تری ارائه می دهند. همچنین، سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) به عنوان ابزاری کارآمد، قابلیت به روزرسانی دقیق و سریع اطلاعات را برای برنامه ریزی بهسازی و نوسازی شهری فراهم می کند و باید بیش از پیش مورد استفاده قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد حسن شهریور
کارشناس مالی و برنامه ریزی منطق پنج، شهرداری شیراز