استعاره مفهومی ساختاری در رساله های ادب کبیر و ادب صغیر(مطالعه موردی:واژه عقل)

نظریه استعاره مفهومی برمبنای تجربه و ادراک یک مفهوم در مفهومی دیگر نمود می یابد و این ارتباط برحسب تناظرهایی بین دو مجموعه صورت می گیرد و نگاشت مفهومی را شکل می دهد که برطبق نظریه لیکاف جوهره استعاره نگاشت است.در همین راستا،با استفاده از نظریه استعاره مفهومی که رویکردی شاخص و کارآمد در حوزه معناشناسی شناختی است،به واکاوی تحریرهای ابن مقفع در رساله ادب کبیر و ادب صغیر در حوزه عقل می پردازیم.ابن مقفع برای تقریر مفهوم"عقل" مخاطبان خود را از رهگذر امور مادی و مشهود به مکاشفه در امور نامحسوس می انجامد.این فرایند به القای مدلول های ذهنی و مجردی که مضمونی واحد ویکسان و عنصرعقلانیت دارد را تحصیل  می نماید.پژوهش حاضربه تحلیل استعاره های مفهومی«عقل»،در رساله های ادب کبیر و ادب صغیر ابن مقفع در چارچوب روش توصیفی-تحلیلی می پردازد. نتایج حاکی از این است که از منظر ابن مقفع درنگاشت های استعاری حوزه عقل مدلول های ایجابی بسامد گسترده ای را به خود اختصاص داده اند و دراکثر حالات سیراین پویش از ذهنی به ذهنی انتقال یافته است.همچنین مضامین اندیشگانی ابن مقفع در هیئت ساختاری نمود یافته است.

کلیدواژه ها:

Linguistics ، Cognitive Semantics ، Conceptual Metaphor ، Ibn al-Muqaffa ، Adab al-Kabir and Adab al-Saghir ، زبان شناسی ، معناشناسی شناختی ، استعاره مفهومی ، ابن مقفع ، ادب کبیروادب صغیر.