حروف اضافه در زبان شهمیرزادی: ابزاری برای حالت دهی به گروه های اسمی

روابط بین هسته و اسم های وابسته، به وسیله نشانه گذاری نظام حالت مشخص می شود. در پژوهش حاضر شیوه حالت نمایی و نقش حروف اضافه در نشانه گذاری حالت در زبان شهمیرزادی (رایج در استان سمنان) بررسی شده است.برای تحلیل داده های زبانی بر اساس چارچوب نظری پژوهش، از داده های گردآوری شده از طریق پرسشنامه تهیه شده برای این منظور و همچنین داده های شهمیرزادی موجود در پایگاه داده های اطلس زبانی ایران بهره گرفته شده است. علاوه بر این برای تدقیق و محک زدن داده ها، منابع مکتوب مرتبط که دارای اطلاعات واژگانی و نحوی هستند، به کار گرفته شده اند. تحلیل داده ها نشان می دهد که در هر دو نوع حالت دستوری و معنایی در این زبان نشانه گذاری حالت از طریق حروف اضافه صورت می گیرد. حروف اضافه در شهمیرزادی از نوع پس اضافه هستند و نشانه گذاری حالت در این زبان از نوع تحلیلی بوده و از وندهای تصریفی استفاده نمی شود. به عبارت دیگر در این گونه زبانی حالت های مکانی، همراهی، ابزاری و ازی از طریق حروف اضافه وابسته یا مستقل و از سوی دیگر حالت های اضافی، به/ برایی، مفعولی و ازی (در صورتی که از صورت قدیمی /ǰǝn-/ استفاده شود) به وسیله حروف اضافه وابسته (پی بست) نشان داده می شوند.

کلیدواژه ها:

حالت دستوری ، حالت معنایی ، حروف اضافه ، پی بست ، زبان شهمیرزادی