نقش میانجی گری نوآوری زیست محیطی و مدیریت دانش در رابطه بین سیستم مدیریت کیفیت و توسعه پایداری شرکتی (مطالعه موردی: کارخانه ها ی خودروسازی تهران)

این پژوهش باهدف بررسی نقش میانجی گری نوآوری زیست محیطی و مدیریت دانش در رابطه بین سیستم مدیریت کیفیت و توسعه پایداری شرکتی در بین شرکت های خودروسازی در شهر تهران انجام شد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر استراتژی پژوهش از نوع توصیفی - پیمایشی بود. با استفاده از فرمول کوکران ۴۰۰ نفر محاسبه شد و روش نمونه گیری نیز به صورت تصادفی ساده بود. گردآوری داده ها با پرسش نامه های استاندارد انجام شد که روایی و پایایی این پرسش نامه ها بررسی و تایید شد. نرم افزارهای مورداستفاده در این پژوهش نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و نرم افزار PLS نسخه ۴ بود که با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری مبتنی بر حداقل مربعات جزئی انجام شد، نتایج نشان داد که سیستم مدیریت کیفیت فراگیر بر توسعه پایدار شرکتی، مدیریت دانش و نوآوری زیست محیطی تاثیر مثبت و معنادار دارد. همچنین اثر مدیریت دانش سازمانی بر توسعه پایدار شرکتی مثبت و معنادار بود، از طرفی نقش میانجی گری مدیریت دانش در رابطه بین مدیریت کیفیت فراگیر و توسعه پایدار نیز مثبت و معنادار بود. اما اثر نوآوری زیست محیطی بر توسعه پایدار و نقش میانجی نوآوری زیست محیطی در رابطه بین مدیریت کیفیت فراگیر و توسعه پایدار شرکتی معنادار نبود. این یافته ها اهمیت متغیر های پژوهش را نشان می دهد و در برگیرنده مفاهیمی برای توسعه پایدار شرکتی به خصوص در بین موسسات صنعتی و شرکت های خودروسازی در کشور است.

کلیدواژه ها:

کلیدواژه ها:مدیریت کیفیت فراگیر ، مدیریت دانش سازمانی ، نوآوری زیست محیطی ، توسعه پایدار شرکتی