نقش هوش مصنوعی در گسترش یا تحدید افق های معرفتی دانش آموزان

هوش مصنوعی (AI) به عنوان یکی از پیشرفته ترین و تاثیرگذارترین فناوری ها در عصر حاضر، به طور فزاینده ای در فرآیندهای آموزشی و یادگیری دانش آموزان وارد شده است. این فناوری با قابلیت های بی نظیر خود می تواند به طور چشمگیری در گسترش و تحدید افق های معرفتی دانش آموزان تاثیرگذار باشد. از یک سو، هوش مصنوعی با ارائه آموزش های شخصی سازی شده، دسترسی به منابع آموزشی گسترده، شبیه سازی محیط های یادگیری تعاملی و تقویت مهارت های تحلیلی و خلاقانه می تواند به گسترش افق های معرفتی دانش آموزان کمک کند. این فناوری به دانش آموزان این امکان را می دهد که بر اساس نیازها و سبک های یادگیری خود، تجربه های آموزشی منحصربه فردی داشته باشند که باعث تقویت یادگیری و درک مفاهیم پیچیده می شود. از سوی دیگر، استفاده ی بیش از حد از هوش مصنوعی می تواند محدودیت هایی برای توسعه معرفت و تفکر انتقادی ایجاد کند. خطر وابستگی بیش از حد به تکنولوژی و کاهش مهارت های تفکر مستقل از جمله چالش های مهم استفاده از هوش مصنوعی در آموزش است. همچنین، با توجه به ماهیت خودکار و الگوریتمی این فناوری، ممکن است از نظر انسانی و اجتماعی، تعاملات رو در رو و مهارت های ارتباطی کاهش یابد. این امر می تواند منجر به کاهش توانایی های اجتماعی دانش آموزان و انزوای دیجیتال شود. این مقاله تلاش دارد تا با بررسی جوانب مثبت و منفی هوش مصنوعی در آموزش، به تحلیل تاثیرات آن بر افق های معرفتی دانش آموزان بپردازد. در این راستا، به چالش ها و فرصت هایی که این فناوری در پیشبرد یا محدود کردن دانش و درک دانش آموزان فراهم می آورد، پرداخته می شود. نتیجه گیری نهایی این است که استفاده بهینه و هوشمندانه از هوش مصنوعی در آموزش، می تواند باعث تقویت یادگیری و افزایش توانمندی های شناختی و اجتماعی دانش آموزان شود، به شرط آنکه از وابستگی بیش از حد به این فناوری پرهیز گردد و تعاملات انسانی در فرآیند یادگیری حفظ شود.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، گسترش افق های معرفتی ، تحدید افق های معرفتی ، آموزش شخصی سازی شده ، تفکر انتقادی ، تعاملات انسانی ، وابستگی به تکنولوژی ، آموزش دیجیتال ، یادگیری تعاملی.