بررسی تاثیر آموزش فردمحور بر عملکرد تحصیلی فراگیران ابتدایی

آموزش یکی از مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر رشد علمی، اجتماعی و عاطفی فراگیران است. در این میان، روش های آموزشی متعددی برای افزایش بازدهی یادگیری ارائه شده اند که یکی از موثرترین آن ها، رویکرد آموزش فردمحور است. آموزش فردمحور بر اساس نیازها، علایق و ویژگی های فردی هر فراگیر طراحی می شود و برخلاف روش های سنتی که به همه فراگیران محتوای یکسانی ارائه می دهند، این روش به تفاوت های فردی توجه ویژه دارد. این رویکرد بر این باور استوار است که هر فراگیر دارای سبک یادگیری، توانایی ها و نیازهای منحصر به فردی است و در نتیجه، با شخصی سازی فرایند یادگیری می توان عملکرد تحصیلی آن ها را بهبود بخشید. تحقیقات پیشین نشان داده اند که آموزش فردمحور می تواند نقش موثری در افزایش انگیزه، درگیری شناختی و ارتقای نتایج تحصیلی فراگیران داشته باشد. در این روش، آموزگاران به جای ارائه مطالب به صورت یکنواخت، به ارزیابی توانمندی های هر فراگیر پرداخته و بر اساس آن برنامه های آموزشی مناسب طراحی می کنند. این امر نه تنها باعث درک عمیق تر مفاهیم توسط فراگیران می شود، بلکه احساس خودکارآمدی، اعتماد به نفس و استقلال در یادگیری را در آنان تقویت می کند. آموزش فردمحور در دوره ابتدایی اهمیت ویژه ای دارد؛ زیرا این دوره، پایه گذار یادگیری و رشد مهارت های شناختی، اجتماعی و عاطفی در فراگیران است. اجرای این روش در مقاطع ابتدایی می تواند با کاهش افت تحصیلی، افزایش علاقه به یادگیری و ارتقای سطح مشارکت فعال در کلاس همراه باشد. همچنین، فراگیرانی که از روش های فردمحور بهره مند می شوند، مهارت های تفکر انتقادی، حل مسئله و خودمدیریتی بهتری از خود نشان می دهند. با توجه به اهمیت موضوع، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش فردمحور بر بهبود عملکرد تحصیلی فراگیران ابتدایی انجام شده است. در این مطالعه، نقش مولفه هایی مانند سبک های یادگیری، روش های تدریس متناسب با نیازهای فردی و ابزارهای ارزیابی عملکرد تحصیلی مورد توجه قرار گرفته است. نتایج این پژوهش می تواند اطلاعات ارزشمندی در اختیار آموزگاران، مدیران آموزشی و سیاست گذاران حوزه تعلیم و تربیت قرار دهد تا بتوانند با بهره گیری از این روش های نوین، کیفیت آموزشی را ارتقا دهند.

کلیدواژه ها:

آموزش فردمحور ، عملکرد تحصیلی ، فراگیران ابتدایی ، سبک های یادگیری ، روش های تدریس.