ارزیابی شاخص های سازه ساختمانی و دسترسی به شبکه فاضلاب عمومی در جهت افزایش پایداری و زیست پذیری شهری (مطالعه موردی: شهرک بزین، منطقه ۱۰ شهرداری شیراز)

مقدمه:شاخص های سازه و فاضلاب نقش کلیدی در زیست پذیری شهری و به ویژه در بافت های فرسوده ایفا می کنند. کیفیت سازه ها و سیستم های فاضلاب به طور مستقیم بر سلامت، ایمنی و رفاه شهروندان تاثیر می گذارد. در بافت های فرسوده، ناکارآمدی این شاخص ها چالش های جدی ایجاد می کند. چرخه بهسازی و نوسازی با بهبود زیرساخت ها و ارتقای شاخص های فنی، گامی اساسی در جهت افزایش زیست پذیری و پایداری شهری محسوب می شود.مواد و روش ها:این پژوهش از نظر هدف، کاربردی-توسعه ای و از نظر روش، توصیفی-تحلیلی است. در فرآیند تحلیل ها از روش های تحلیل فضایی استفاده شده است. هدف مطالعه، بررسی زیست پذیری شهری با استفاده از دو شاخص کلیدی، یعنی سازه و اتصالات ساختمانی و دسترسی به سیستم فاضلاب عمومی در سطح محلات شهری (سطوح خردتر از مناطق) با بهره گیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) است. در این پژوهش، از نرم افزارهای Excel، ArcGIS و Google Earth استفاده شده است. نتایج: بر اساس یافته ها، حدود ۸۱ درصد از قطعات مسکونی به شبکه فاضلاب عمومی متصل هستند، در حالی که ۱۹ درصد فاقد این اتصال می باشند. همچنین، وضعیت واحدهای ساختمانی بر حسب نوع مصالح و سازه به کار رفته شده در آنها نشانگر آن است که در این شهرک ۷۰ درصد قطعات هم مصالح و هم سازه ی مقاوم دارند و ۳۳ درصد قطعات، مصالح یا سازه ی مناسب ندارد.نتیجه گیری: بر اساس یافته ها، ۸۱ درصد از قطعات مسکونی به شبکه فاضلاب متصل هستند، اما ۱۹ درصد همچنان فاقد این اتصال اند که تهدیدی برای زیست پذیری شهری است. همچنین، ۷۰ درصد قطعات از نظر مصالح و سازه مقاوم هستند، در حالی که ۳۰ درصد فاقد مصالح یا سازه مناسب اند. این وضعیت نشان دهنده ضرورت تسریع در برنامه های بهسازی و نوسازی برای ارتقای کیفیت زندگی و پایداری شهری است

کلیدواژه ها:

GIS ، سازه و مصالح ساختمانی ، فاضلاب شهری ، زیست پذیری شهری ، شهرداری شیراز