بررسی چالش های استحکام ساختمانی و فاضلاب شهری در راستای تحقق شهر پایدار و شهر زیست پذیر(مطالعه موردی: شهرک بزین، منطقه ۱۰ شهرداری شیراز)

مقدمه: زیست پذیری شهری به عنوان یکی از مفاهیم کلیدی در توسعه پایدار شهری، بر اساس شاخص های مختلفی از جمله استحکام ساختمانی و وضعیت اتصال به فاضلاب شهری سنجیده می شود. استحکام ساختمانی که به عواملی همچون قدمت ساختمان ها، کیفیت مصالح و مقاومت سازه ها مرتبط است، تاثیر مستقیمی بر ایمنی و کیفیت زندگی ساکنان دارد. از سوی دیگر، وضعیت شهری که شامل معیارهایی مانند اتصال به شبکه های زیرساختی و کیفیت سیستم های دفع پساب است، نقش تعیین کننده ای در حفظ محیط زیست و ارتقای بهداشت عمومی ایفا می کند. مواد و روش ها:این پژوهش از نظر هدف، کاربردی-توسعه ای و از نظر روش، توصیفی-تحلیلی است. در فرآیند تحلیل ها از روش های تحلیل فضایی استفاده شده است. هدف مطالعه، بررسی زیست پذیری شهری با استفاده از دو شاخص کلیدی، یعنی استحکام ساختمانی و دسترسی به سیستم فاضلاب عمومی در سطح محلات شهری (سطوح خردتر از مناطق) با بهره گیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) است. در این پژوهش، از نرم افزارهای Excel، ArcGIS و Google Earth استفاده شده است. نتایج: بر اساس یافته ها، حدود ۸۱ درصد از قطعات مسکونی به شبکه فاضلاب عمومی متصل هستند، در حالی که ۱۹ درصد فاقد این اتصال می باشند. همچنین، نتایج نشان می دهد که ۴۷% از بافت محدوده به لحاظ استحکام کالبدی درجه ۱ یا استحکام خوب، ۳۸ % درجه ۲ یا استحکام متوسط و ۲۰% نیز درجه ۳ یا استحکام ضعیف دارند.نتیجه گیری: برای حفظ و ارتقای زیست پذیری شهرک، لازم است برنامه های کوتاه مدت و بلندمدت به طور همزمان اجرا شوند. در کوتاه مدت، تمرکز باید بر بهسازی ساختمان های با استحکام ضعیف و اتصال واحدهای فاقد شبکه فاضلاب باشد. در بلندمدت، برنامه ریزی برای بهسازی ساختمان های با استحکام متوسط و توسعه زیرساخت های فضلاب شهری ضروری است. استفاده از ابزارهای نوین مانند GIS می تواند به برنامه ریزی دقیق تر و مدیریت بهینه این فرآیندها کمک کند.

کلیدواژه ها:

GIS ، استحکام ساختمانی ، فاضلاب شهری ، زیست پذیری شهری ، شهرداری شیراز