کاربرد رهیافت اثر درمانی در بررسی میزان اثربخشی اعتبارات دولتی برای پذیرش روش-های نوین آبیاری در شهرستان تبریز

به عقیده بسیاری از کارشناسان فقدان مدیریت صحیح آب در حوزه کشاورزی، به قدری تاثیر گذار بوده که طراحی مجدد الگوهای آبیاری جدید را بیش از پیش ضروری ساخته است. بی شک بهبود بهره وری آب در بخش کشاورزی یکی از مهم ترین اقدامات در راستای اصلاح مدیریت منابع آبی است. بهره وری آب در کشاورزی ایران نزدیک به یک پنجم متوسط جهانی است. بسیاری معتقدند اعطای تسهیلات و افزایش توانمندی مالی کشاورزان، می تواند گامی موثر در راستای به کارگیری روش های مدرن آبیاری و در نتیجه صرفه جویی قابل توجه در مصرف آب باشد. در این راستا، مطالعه حاضر سعی دارد با کاربرد رهیافت اثرات درمانی، تاثیر آموزش های دانشگاهی و یا ترویجی مرتبط با بهره وری آبیاری را در استفاده کشاورزان از روش های نوین آبیاری، در میان ۱۳۲ کشاورز دریافت کننده اعتبار به عنوان گروه تحت درمان و ۲۱۲ کشاورز تبریزی که اعتبارات دولتی دریافت نکرده اند، به عنوان گروه شاهد، در سال زراعی ۱۴۰۰ بررسی نماید. رهیافت اثرات درمانی نوعی مسئله «انتخاب نمونه» است که سعی در سنجش تاثیر یک برنامه آموزشی یا دوره تحصیلی که در اصطلاح «درمان» نامیده می شود، بر روی یک متغیر وابسته ویژه مدنظر محقق دارد. نتایج حاکی از تاثیر مثبت و معنادار اعتبارات اعطایی دولتی در استفاده از روش های نوین آبیاری می باشد. در این راستا می توان سیاست گذاری های بخش کشاورزی را به سمت ارائه تسهیلات هدفمندتر برای کشاورزان، به ویژه در مناطقی که بحران کم آبی دارند، سوق داد.

کلیدواژه ها:

آب کشاورزی ، اعتبارات کشاورزی ، اثر درمانی ، بهره وری آب ، روش های نوین آبیاری