بررسی تاثیر استفاده از روش حرارتی- بیولوژیکی در خط برگشت لجن بر روی پارامترهای بیوسنتیکی فرایند لجن فعال و میزان لجن مازاد تولیدی

حجم لجن تولیدی و خصوصیات آن بستگی به دو مشخصه کمی و کیفی فاضلاب، فرایند تصفیه و نیز شرایط بهره برداری دارد. تولید نسبتا بالای لجن بیولوژیکی مازاد به عنوان یکی از اشکالات اصلی فرایندهای هوازی مورد استفاده در تصفیه بیولوژیکی فاضلاب به حساب می آید. این پژوهش در تصفیه خانه صنعتی موجود کارخانه قند پارس شیراز با ظرفیت ۵ مترمکعب در روز انجام شد. در این پژوهش، اثرات تغییرات دما در تانک آنوکسیک و در خط برگشت به منظور افزایش حذف بیولوژیکی لجن، کاهش لجن مازاد بیولوژیکی و همچنین تاثیرات تغییر دما بر روی پارامترهای بیوسنتیکی در سیستم لجن فعال بررسی شد. میانگین مقدار به دست آمده ضریب تولید بیومس (Y) یا بازده رشد در بازه ۱۰۰ روزه مطالعاتی پس از رسیدن راکتور بیولوژیکی به حالت پایدار به طور میانگین در شرایط وضعیت موجود از ۷۵/۰ به ۵۴/۰ در دمای لجن برگشتی ۴۰ درجه سلسیوس و به ۳۸/۰ در دمای ۵۰ درجه سلسیوس و ۳۰/۰ در دمای ۶۰ درجه سلسیوس برحسب gMLSS/gCOD رسیده است. این پژوهش نشان داد که هر چند با افزایش دمای لجن برگشتی ضریب تولید بیومس کاهش می یابد، ولی بر کیفیت خروجی پساب از نظر کیفیت و پارامترهای بیوسنتیکی نیز تاثیر منفی می گذارد. نتایج پژوهش نشان داد که بیوراکتور متعارف موجود، با تغییر در دمای لجن برگشتی در دمای ۴۰ درجه سلسیوس به مراتب بازدهی بالاتری در موارد حذف آلاینده ها، محدوده متعارف پارامترهای بیوسنتیکی، کاهش میزان ضریب تولید لجن و لجن مازاد دفعی دارد.

کلیدواژه ها:

لجن فعال ، کاهش لجن مازاد ، روش حرارتی بیولوژیکی ، پارامترهای بیوسنتیکی ، برگشت لجن