چینه نگاری سکانسی بخش آهکی مند (ژوراسیک میانی) در جنوب فروافتادگی دزفول، جنوب باختری ایران

بخش آهکی مند عنوان غیررسمی یک واحد سنگ چینه ای شاخص در مناطق مرکزی و خاوری زاگرس است که مرز ژوراسیک میانی-پسین بر انتهای آن منطبق است. به منظور آگاهی از شرایط محیطی و سکانس های رسوبی این واحد آهکی در جنوب فروافتادگی دزفول، داده های زمین شناسی و ژئوفیزیکی حاصل از حفاری دو حلقه چاه از میدان های نفتی چهاربیشه و میلاتون بررسی شده است. در این برش ها، بخش آهکی مند ۱۲۵ و ۱۴۰ متر ستبرا دارد و از دو واحد کربناته تمیز (پرتوی گامای کم) تشکیل شده است که با یک افق شیلی (رسی) از هم جدا شده اند. سنگ نگاری ۸۰ مقطع نازک تهیه شده از خرده ها و مغزه های حفاری نشان داد که گرینستون های اینتراکلاستی-اائیدی و پلوئیدی ریزرخساره های اصلی بخش مند در این ناحیه هستند که با وکستون های اسکلتی (روزنداران، جلبک های سبز و اسپیکول اسفنج) و مادستون های آهکی همراهی می شوند. یافته های این تحقیق حاکی است که این مجموعه رسوبی در زیرمحیط های مختلف یک رمپ هموکلینال شامل تالاب، شول (سد) االیتی و دریای باز نهشته شده است. همچنین، تلفیق داده های چینه نگاری با یافته های حاصل از بررسی نمودارهای چاه پیمایی (اشعه گاما-صوتی) نشان داد که قسمت زیرین بخش آهکی مند دسته رخساره های تراز بالای سکانس رسوبی رده سومی است که نهشته های دریای عمیق سازند سرگلو (باژوسین) تراز پیشرونده آن را ساخته اند. به همین ترتیب، لایه شیلی و واحد کربناته بالایی نیز دسته رخساره های یک سکانس رده سوم هستند که سطح حداکثر پیشروی آن معرف MFS J۴۰ (کالووین میانی) در جنوب ایران است.

کلیدواژه ها:

چینه نگاری سکانسی ، بخش آهکی مند ، فروافتادگی دزفول