بررسی نقش تعدیلگری تاب آوری در رابطه احساس تنهایی و استرس ادراک شده با اختلال خواب در بیماران مبتلا به سرطان سینه شهر ایلام

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تعدیلگری تاب آوری در رابطه احساس تنهایی و استرس ادراک شده با اختلال خواب در بیماران مبتلا به سرطان سینه شهر ایلام بود. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق حال حاضر در این پژوهش شامل نمونه در دسترس به تعداد ۱۰۰ نفر از افراد مبتلا به سرطان سینه در شهر ایلام بوده است که برای تعیین حجم نمونه به صورت سرشماری استفاده شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳ CD RSC)، پرسشنامه احساس تنهایی اجتماعی و عاطفی بزرگسالان (SELSA-S)، پرسشنامه استرس ادراک شده (PSS-۱۴) و پرسشنامه اختلال خواب پیترز بورگ (PSQI) بود. در تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون برای تفسیر تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از جامعه مورد مطالعه، در قالب آمارتحلیلی به دو صورت آمار توصیفی و استنباطی انجام گرفته است. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS، تجزیه و تحلیل شده. نتایج این پژوهش نشان داد که تاب آوری در رابطه بین احساس تنهایی و استرس ادراک شده با اختلالات خواب بیماران مبتلا به سرطان سینه نقش تعدیلگر دارد، یا به عبارتی متغیر تعدیلگر تاب آوری در رابطه بین احساس تنهایی با اختلال خواب تاثیر کاهنده و غیر مستقیم معناداری دارد و در متغیر تعدیلگر تاب آوری در رابطه بین استرس ادراک شده با اختلالات خواب بیماران مبتلا به سرطان تاثیرگذار و دارای اثر جزئی (Partial Mediation) می باشد و به عبارتی، متغیر تعدیلگر تاب آوری در رابطه بین استرس ادراک شده با اختلال خواب تاثیر کاهنده و غیر مستقیم معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، احساس تنهایی ، استرس ادراک شده ، اختلالات خواب