ارزیابی عکس العمل پایه های هیبرید امیدبخش سیب به Phytophthora cactorum

ارزیابی عکس العمل ده ژنوتیپ-پایه امیدبخش سیب (AZop(۳۸۵), AZ × M۹(۲۸۵), AZ × M۲۷(۸۵), AZop(۲۸۵), AZ × M۹(۱۸۵),AZop(۲۸۶), AZop(۳۸۶), M۹op(۳۸۷), B۹op(۸۷), AZop(۴۸۶)) به پوسیدگی طوقه و ریشه (Phytophthora cactorum) در قالب طرح کاملا تصادفی با شش تکرار انجام شد. مایه زنی با قراردادن زادمایه ی قارچ در اطراف طوقه ی هر نهال صورت گرفت. سه تا هفت ماه پس از مایه زنی، عکس العمل پایه ها براساس درصد پوسیدگی ریشه و طوقه، و درصد حلقه برداری طوقه تعیین شد. ژنوتیپ-پایه های B۹op(۸۷) و AZop(۴۸۶) با میانگین ۳/۴۱ و ۷/۳۲ درصد پوسیدگی ریشه، بالاترین میزان پوسیدگی را پس از MM۱۰۶ به خود اختصاص دادند. بیشترین درصد پوسیدگی طوقه، مربوط به MM۱۰۶ بود، و پس از آن پایه های B۹op(۸۷) و M۹op(۳۸۷) قرار داشتند. بالاترین درصد حلقه برداری طوقه نیز پس از MM۱۰۶، در پایه های M۹op(۳۸۷) و B۹op(۳۸۷) اندازه گیری شد. شاخص انتخاب ایده آل تعدیل یافته (ASIIG) براساس فاصله از مطلوب و ضدمطلوب، هیبرید AZop(۳۸۵) را با کسب امتیاز ۹۴۸/۰ در رتبه اول و هیبریدهای AZop(۲۸۵) و Az × M۲۷(۸۵) را در رتبه های بعدی از نظر مطلوبیت قرار داد. این هیبریدها جایگاه بهتری را نسبت به M۹ کسب نمودند. همچنین ژنوتیپ-پایه های M۹op(۳۸۷) و B۹op(۸۷) با امتیازات ۳۷۵/۰ و ۳۴۳/۰ پس از پایه MM۱۰۶، در گروه نامطلوب ‍ترین پایه ها طبقه بندی شدند. دندروگرام حاصل از روش ASIIG، ژنوتیپ-پایه های Azop(۲۸۵), Azop(۳۸۵), Az × M۲۷(۸۵) را به همراه پایه مقاوم M۹ و ژنوتیپ فرضی کاملا مطلوب در یک گروه، و هیبریدهای Azop(۳۸۶), M۹op(۳۸۷), B۹op(۸۷) و پایه حساس MM۱۰۶ را در چارک نامطلوب طبقه بندی نمود. سایر پایه های مورد مطالعه نیز در فاصله ای دورتر، به ژنوتیپ فرضی کاملا مطلوب متصل شدند.

کلیدواژه ها:

پوسیدگی طوقه و ریشه ، حلقه برداری طوقه ، شاخص انتخاب ایده آل تعدیل یافته ، هیبرید امیدبخش