بررسی اثربخشی آموزش کفایت اجتماعی بر اضطراب اجتماعی و مهارت های برقراری ارتباط کودکان مدارس استثنایی شیراز

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش کفایت اجتماعی بر اضطراب اجتماعی و مهارت های برقراری ارتباط کودکان مدارس استثنایی شهرستان شیراز انجام شد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ نحوه گردآوری داده ها روش تحقیق نیمه تجربی با طرح (پیش آزمون و پس آزمون) با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه کودکان در مدارس استثنایی شهرستان شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ می باشد. از بین این افراد تعداد ۲۰ نفر با در نظر داشتن معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند و در ۲ گروه ۱۰ نفری که شامل یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل می باشد، تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل مقیاس آدمک (گودیناف)، مقیاس مهارت های ارتباطی کوئین دام (۲۰۰۴)، مقیاس اضطراب اجتماعی کانور و همکاران (۲۰۰۰) می شود. هم چنین یک دوره جلسات مداخله آموزش کفایت اجتماعی برای کودکان، در ۱۲ جلسه ی ۱ ساعته برگزار شده است. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش کفایت اجتماعی بر اضطراب اجتماعی کودکان با نیازهای ویژه تاثیر دارد. آموزش کفایت اجتماعی بر مهارت های برقراری ارتباط کودکان استثنایی تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

کفایت اجتماعی ، اضطراب اجتماعی ، مهارت های برقراری ارتباط ، کودکان استثنایی