منظر جامعه شناسی کیفری و فردی کردن مجازتها در اجرای عدالت کیفری

جرم و مجازات دو نهاد مهم جزاییاند که به دو شکل متفاوت با مرتکب جرم ارتباط پیدا می کنند یکی از مرتکب صادر و دیگری بر مرتکب تحمیل می گردد. حقوق جزا به تعیین و تحدید شرایط و اوصافی در مرتکب می پردازد که در پرتو آنها از یکسو، صدور جرم از مرتکب و از سوی دیگر تحمیل مجازات بر وی امکان پذیر می شود. مسئولیت کیفری از شرایط و اوصافی بحث می کند که امکان منطقی تحمیل مجازات را بر مرتکب جرم فراهم می آورد، اگرچه بی تردید تنها در فرض وقوع جرم سخن از تحمیل مجازات صحیح است اما دیری است که صاحب نظران جزایی بر این باورند که مسئولیت کیفری بر او عقال ناممکن می نماید. مجازاته ای امروزی همانند مجازاتهای جوامع اولیه، همچنان یک واکنش هیجانی و احساسی از سوی جامعه می باشند. بر طبق این اندیشه، زندان نه تنها بازتاب اعمال قدرت نیست، بلکه واکنش اخلاقی اجتماع در مقابل نقض ارزشها و اخلاقیات است. دستگاه قضایی بازوی توانمند یک نظام و کشور می باشد. این دستگاه موظف است عدل و انصاف را گسترش دهد و از حقوق آحاد ملت دفاع نماید. آنچه دستگاه قضایی را قدرت می بخشد وجود قانون خو و اجرای بهینه ی آن می باشد بنحوی که اعتماد و رضایت مردم را به همراه داشته باشد و مردم در سایه ی این اقتدار در آرامش و امنیت زندگی نمایند. یکی از مولفه های شاخص که معرف اقتدار قضایی ملی است احترام به کرامت انسانی است.

کلیدواژه ها:

مجازات ، جامعه شناسی کیفری ، عدالت ، کرامت