زور افزایی آگاهانه از منظر پزشکی ورزشی، فقه امامیه و حقوق کیفری ایران

زورافزایی یا دوپینگ، بارزترین رفتار غیر حرفه ای و غیر اخلاقی در ورزش قهرمانی، یک تخلف آشکار از موازین فعالیت ورزشی حرفه ای و مهم ترین آسیب به حیثیت حرفه ای یک ورزش آر محسوب می شود. بحث جدیدی که در مورد این پدیده شایل گرفته، جرم انگاری آن است. حرکت از تخلف انگاری زورافزایی تا جرم انگاری آن، با فراز و نشیب های بسیار همراه بوده و هنوز هم مقاومت های زیادی در این مورد، وجود دارد ولی با وجود این، برخی نظام های حقوق کیفری در سطح دنیا سعی داشته اند این جرم انگاری را در صنعت ورزش های حرفه ای و به ویژه با تمرکز بر ورزشکاران زوکو تیم های ملی و باشگاهی انجام دهند. نمونه بارز این کشورها فرانسه، انگلستان و آلمان هستند. با وجود چنین تحول مهمی، در نظام حقوق کیفری کشور ما چنین امری مشهود نیست و پدیده زورافزایی در ورزش، با وجود همه اهمیتی که دارد، هنوز جرم انگاری نشده و مقابله با آن، در حد تخلف ورزشی باقی مانده است. به نظر می رسد نیاز به جرم انگاری این رفتار غیر اخلاقی و غیر حرفه ای در نظام حقوق ورزشی کشور ما وجود دارد. طی این تحقیق که به شیوه کتابخانه ای-تحلیلی توصیفی انجام رسیده است، به بررسی سیاست کیفری ایران در حوزه ی زورافزایی ورزشی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

زورافزایی ورزشی ، سیاست کیفری ورزشی ، زور افزایی ورزشکاران ، جرم زور افزایی ورزشی