تحلیل مقررات حاکم بر قراردادهای محرمانگی در نظام های حقوقی ایران و اوکراین

قراردادهای محرمانگی به عنوان ابزاری حقوقی برای حفاظت از اطلاعات حساس و اسرار تجاری، به ویژه در حوزه های کسب و کار و فناوری، اهمیت زیادی دارند. با وجود استفاده گسترده از این قراردادها، چارچوب های حقوقی مرتبط در ایران و اوکراین تفاوت های عمده ای دارند. در ایران، فقدان قوانین جامع و مستقل برای قراردادهای محرمانگی باعث ایجاد چالش هایی در تنظیم و اجرای این قراردادها شده است. در مقابل، اوکراین با تصویب قوانین جدید، رویکردی مدرن تر اتخاذ کرده است. این پژوهش با هدف تحلیل قراردادهای محرمانگی در دو نظام حقوقی ایران و اوکراین، شباهت ها و تفاوت های آنها را بررسی و پیشنهادهایی برای بهبود چارچوب حقوقی ایران ارائه می دهد. این مطالعه با استفاده از روش های تحلیلی-توصیفی و بررسی قوانین، رویه ها و مطالعات موجود، به مقایسه تطبیقی چارچوب های حقوقی مرتبط با قراردادهای محرمانگی در ایران و اوکراین پرداخته است. نتایج نشان می دهد که در اوکراین، با تصویب قوانین تخصصی مانند قانون «توسعه اقتصاد دیجیتال»، شفافیت و کارایی بیشتری در تنظیم این قراردادها ایجاد شده است. در ایران، اتکا به اصول کلی حقوق مدنی و مالکیت فکری، چالش های اجرایی متعددی ایجاد کرده است. تدوین قوانین جامع و شفاف برای قراردادهای محرمانگی در ایران، مشابه الگوی اوکراین، می تواند به بهبود حفاظت از اطلاعات محرمانه و افزایش اعتماد در روابط قراردادی کمک کند. این پژوهش نشان می دهد که تقویت چارچوب های حقوقی ایران در زمینه قراردادهای محرمانگی، با الهام از تجربیات بین المللی، می تواند موجب ارتقای رقابت پذیری اقتصادی و حمایت موثرتر از اسرار تجاری شود.

کلیدواژه ها:

قراردادهای محرمانگی ، اطلاعات محرمانه ، اسرار تجاری ، حقوق مالکیت فکری ، حفاظت