تاثیر زراعت شهری بر بهبود کیفیت محیط زیست و توسعه پایدار در شهرداری ها

زراعت شهری به عنوان یک راهکار نوین در مدیریت منابع طبیعی و بهبود کیفیت محیط زیست در شهرها شناخته می شود. این پدیده عالوه بر فراهم آوردن منابع غذایی پایدار، نقش بسزایی در کاهش آلودگی های زیست محیطی، بهبود کیفیت هوای شهری، کاهش اثرات گرمایش جهانی و ارتقاء سلامت جسمی و روانی شهروندان ایفا می کند. در این تحقیق به بررسی تاثیر زراعت شهری بر بهبود کیفیت محیط زیست و توسعه پایدار در شهرداری ها پرداخته شده است. از آنجا که مسائل محیط زیستی به طور فزاینده ای در جوامع شهری اهمیت یافته است، این تحقیق با هدف شناسایی و تحلیل نقش و تاثیرات زراعت شهری در فرآیندهای مدیریتی و برنامه ریزی شهری در شهرداری ها انجام شده است. در این راستا، داده های موجود از طریق مطالعات میدانی و کتابخانه ای و همچنین مقایسه اقدامات عملی در چندین شهر پیشرفته و در حال توسعه جمع آوری شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که زراعت شهری با ایجاد فضاهای سبز در نواحی شهری نه تنها به بهبود کیفیت هوا و کاهش آلودگی های زیست محیطی کمک می کند، بلکه باعث بهبود سطح زندگی شهری و افزایش رفاه اجتماعی می شود. عالوه بر این، زراعت شهری می تواند به عنوان یک ابزار مهم در توسعه پایدار شهری، مدیریت مصرف منابع طبیعی و کاهش هزینه های شهری نقش داشته باشد. این تحقیق به ویژه بر تاثیرات زراعت شهری در ایجاد اشتغال، تقویت حس مسئولیت اجتماعی و مشارکت شهروندان در فرآیندهای شهری تاکید دارد. در نهایت، پیشنهاداتی برای استفاده بهینه از پتانسیل های زراعت شهری در ارتقاء کیفیت محیط زیست شهری و توسعه پایدار ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

زراعت شهری ، محیط زیست ، توسعه پایدار ، شهرداری ، آلودگی های زیست محیطی ، فضای سبز ، برنامه ریزی شهری ، سلامت روانی ، منابع طبیعی