مروری بر استفاده از روش های نوین در تولید گوشت کشت داده شده با استفاده از انواع داربست ها و سوسپانسیون ها

گوشت پرورشی یک محصول علمی است که می تواند مشکلاتی را که مواد غذایی پروتئینی آینده با آن مواجه خواهند شد (امنیت غذایی، حل مشکلات محیطی، بیماری ها و غیره) حل کند. اگرچه تحقیقات زیادی برای حل این مشکلات انجام شده است، اما چالش هایی مانند ترکیب گوشت پرورشی و افزایش مقیاس باقی مانده است. این مقاله تحقیقات کنونی در مورد داربست ها، یکی از راه حل های کشت انبوه را بررسی می کند و مسیرهای آینده را مورد بحث قرار می دهد. داربست ها می توانند مشکلات (آهسته و کم حجم بودن) تکثیر و تمایز سلول ها را که می توانند در یک الیه اتفاق بیفتند را حل کنند و این مزیت را دارند که می توانند سلول های زیادی را به طور همزمان تولید کنند. بسیاری از انواع داربست مانند هیدروژل، داربست های الیافی و ریزحامل ها ایجاد شده اند و روش های ساخت نیز توسعه یافته اند تا سلول ها بتوانند بهتر روی این داربست ها بچسبند و رشد کنند. داربست ها با استفاده از روش هایی مانند چاپ سه بعدی، الکتروریسی و اسپری، قالب گیری و سلول زدایی با اختالط مواد مختلف تولید می شوند. کالژن استخراج شده از پوست یا تاندون حیوانات بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد، اما پروتئین های گیاهی مانند سویا، آلژینات، گندم و ذرت و همچنین میکروارگانیسم های خوراکی مانند کپک نیز برای ساخت داربست استفاده می شوند. تولید گوشت پرورشی نه تنها باید بر آگاهی و تولید انبوه تمرکز کند، بلکه باید ویژگی های حسی گوشت مانند بافت و طعم را نیز تکمیل کند. بنابراین، تولید داربست باید شامل اجزای مشابه گوشت باشد و تحقیقات بیشتری برای تولید گوشت پرورشی با داربستی مشابه گوشت مورد نیاز است که در ادامه به آنها پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

گوشت کشت داده شده ، سلول پایه ، داربست ، سوسپانسیون