فرسایش و رسوب (مطالعات تفصیلی اجرایی آبخیزداری حوزه وسکور شهرستان کوهدشت)

فرسایش خاک نتیجه حاصل تاثر متقابل مجموعه ای از عوامل طبیعی و انسانی است. عوامل فیزیکی و توپوگرافی، زمین شناسی ژئومورفولوژی، خاک، اقلیم، خصوصیات هیدرولوژی، پوشش گیاهی، نوع و شیوه بهره برداری از اراضی و بطور کلی شرایط خاص هر منطقه با چند عامل تعیین کننده همگی ضمن تاثیر متقابل در شدت و ضعف فرسایش موثرند. البته باید برای برنامه ریزی و اعمال مدیریت بر هر عامل موثر، شناخت کافی بدست آمده باشد. این مطالعه به منظور شناخت و کنترل پروژه های مناسب توپوگرافی و ویژگی های اقلیمی و شیوه بهره برداری از اراضی زراعی و مرتعی در ارتفاعات فوقانی باعث گردیده حوزه آبخیز فرسایش و کنترل آن از دیدگاه های مختلف مورد بررسی قرار گیرد. مطالعات انجام شده نشان می دهد که عوامل زمین شناسی، توپوگرافی و شیوه بهره برداری موثر بند و با تشدید فرسایش حوزه آبخیز بسیار موثر بند. بعبارتی مطالعات بهره برداری نشان می دهد که در این بستر عوامل فرسایش زمین شناسی، توپوگرافی و اقلیم بستر فرسایش حوزه آبخیز را فراهم نموده که شیوه بهره برداری حوزه آبخیز را بوجود آورده است. حوزه آبخیز فرسایش از روایای مختلف مورد بررسی قرار گرفت. آنچه از مجموعه اطلاعات بدست آمده می توان نتیجه گیری کرد این است که میزان رسوب برآورد شده در سطح حوزه آبخیز مذکور رسوب ویژه ۱۶۸ تن در کیلومتر مربع در سال با توجه به وسعت حوزه آبخیز ۱۱.۹۱۵ هکتار، ۷.۱۳۱۷ تن و ۲۴۴.۰۱۲ متر مکعب می باشد.

کلیدواژه ها:

حوزه آبخیز ، فرسایش ، پوشش گیاهی ، بهره برداری